Yapmayı bırakabileceğimiz hâlde istemli veyahut da istemsiz bir şekilde bırakmayacağımız, kolay kolay bırakamayacağız eylemdir alışkanlıklarımız.
Düşünsenize.
Bir şeyi, bir şahsı, bir duyguyu bırakmamız gerektiğinde ertesi günü ne kadar zorlandığımızı anımsayın. Aslında bize bu zorluğu yaşatan ne o şey ne şahıs ne de hissettiklerimiz. Sadece alıştığımız düzenden ibaret.
Her şeyi bir kenara bırakıp yolunuza devam etmekte böyle değil midir zaten ?
Kim doğrularını savunduğu düşünceyi terk edebilir ki.
Dikkat ettiyseniz asla bırakamayacağınız şey demiyorum. Alışkanlıklarımız ihtiyaçlarımız olamaz çünkü.
Sadece zorlanacağımız, bir süre bocalayacağımız bir süreç, bir tecrübe.
Bir insan elbet yoluna devam edecektir öyle ya da böyle.