Aybüke

Aybüke
@aaybukes
Hudutsuzca, fütursuzca .
İnsan
Düşünüyorum... Ne için peki ? Kendim için mi ? Yoksa varoluşsal olarak düşünmek için mi var oldum? Ah insanoğlu sen varlıkların en yücesisin. Aldığın nefes, iraden seni bu en yüce sıfatına koyuveriyor. Bir çiçek kadar tüm bahar güzel kokular saçabilir misin çevrene? Sen güneş kadar ısıtabilir misin içimi? Yıldızlar kadar fark edilir misin mesela? Bunlar mümkün olmayan şeylerdir.
Reklam
Alışkanlık
Yapmayı bırakabileceğimiz hâlde istemli veyahut da istemsiz bir şekilde bırakmayacağımız, kolay kolay bırakamayacağız eylemdir alışkanlıklarımız. Düşünsenize. Bir şeyi, bir şahsı, bir duyguyu bırakmamız gerektiğinde ertesi günü ne kadar zorlandığımızı anımsayın. Aslında bize bu zorluğu yaşatan ne o şey ne şahıs ne de hissettiklerimiz. Sadece alıştığımız düzenden ibaret. Her şeyi bir kenara bırakıp yolunuza devam etmekte böyle değil midir zaten ? Kim doğrularını savunduğu düşünceyi terk edebilir ki. Dikkat ettiyseniz asla bırakamayacağınız şey demiyorum. Alışkanlıklarımız ihtiyaçlarımız olamaz çünkü. Sadece zorlanacağımız, bir süre bocalayacağımız bir süreç, bir tecrübe. Bir insan elbet yoluna devam edecektir öyle ya da böyle.
Araf
Araf, dünyevi biçimi uyku ve uyanıklık durumunda olmak değil midir sizce de? İnsanlar bazı zamanlar yoruldukları, bedenlerine ruhlarının ağır geldiği zamanlarda uyuyarak anlık çözüm olarak görürler uykuyu. Peki ya uyuduğumuzda bizi bekleyen rüyalar, uykuya kaçtığımıza değecek rüyalar mı bunlar? Bizi karşılayan düş alemi güzelse elbet değer. Lakin... Ruhumuzu boğacak, içimizi daraltacak rüyalar ne kaçtığımıza ne kaçacağımıza değer.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Hisler evrensel, tercümeleri şahsidir.
Son mektup; gözlerinden öpüyorum seni.
Reklam
Reklam
96 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.