Acıya alışık hayatların yaşandığı bütün coğrafyalarda çaylar tatlı içilir, bayramlarda baklava yenirdi. Ürdün'deki Filistinliler de acıya alışık bir hayat yaşadıklarından çaya şekeri fazla atardı.
Sayfa 33 - MGV Yayınları 2. BaskıKitabı okudu
Ve çocuklar vardı bir de. Ufak şeylerle mutlu olan çocuklar.
Sayfa 68Kitabı okudu
Üst perdeden insanlık dersi veren Batı’nın tarihi, kan ve gözyaşı ile doludur.
Sayfa 13Kitabı okudu
Hayvan pisliği iki şeye yarıyordu da cehalet bir işe yaramıyordu. Pislik, tezek olup ısıtır, gübre olup toprağa atılırdı. Ya cehalet n’olurdu?
Sayfa 101Kitabı okudu
Sahi Kaç Kişinin Bedduasını almıştı Ariel Şaron,
Mazlumun yardımcısı olan Allah’ın varlığına inat yaptı bütün yaptıklarını. Allah’ınız gelsin de kurtarsın demişti gülerek ara sıra da kişneyerek, bir zaman. Bilmedi ki Allah muntakim olandır. İmhal eden ancak asla ihmal etmeyendi.
Sayfa 115Kitabı okudu
Özgürlüğün en çok yakıştığı, mücadele kelimesinin anlam bulduğu, sabrın ve tahammülün sınırlarının çizildiği, kararlılığın ve özgüvenin zirve yaptığı yerdir Filistin.
Sayfa 61Kitabı okudu
Müslüman mültecilerin yaşadığı şartları görmek birçok yerde olduğu gibi Kenya’da da meşakkatlidir. Çünkü görülen paylaşılır. Paylaşıldığında bilenler çoğalır, bilenler çoğaldığında bilinç artar. Bilinçle beraber tepki artar. Artmamalıdır. O halde paylaşılmamalı, görülmemelidir.
Sayfa 39Kitabı okudu
Kan ve gözyaşının hakim olduğu bir coğrafyada sevinçler de hüzünlere denk oluyordu.
Sayfa 103Kitabı okudu
Dünyada onca kötü insan kötülük içinde ve bir vatana sahip yaşarken, bunca iyi insan iyilik içinde vatana hasret yaşıyordu.
Sayfa 44Kitabı okudu
Gençler vardı. Lüks arabaları olmayan, bir eşarba beş yüz lira vermeyen, arkadaşını hasetle ve rekabetle değil gıpta ile izleyen ve arkadaşının varlığına/varlığıyla mutlu olan gençler.
Sayfa 68Kitabı okudu