Ali Ural
Oysa ben Rahmân'dan mağfiret istiyorum
Bir de ta yüreğe işleyen dehşetli bir yara...
Abdullah B.Revâha
Sayfa 136Kitabı okudu
Ali Ural
Ey nefis! Bakıyorum cenneti hiç istemiyorsun
Boş bunlar
Kalbim mutmaindir ki sen
Su kırbasındaki bir damla düşün
Ey nefis çarpışmasan da bir gün öleceksin
İşte olum güvercini yaklaşıverdi
Ne arzularsan o verilir sana benliğim!
Abdullah B.Revâha
Sayfa 137Kitabı okudu
Abdullah b. Revâha
"Oysa ben Rahman'dan mağfiret istiyorum
Bir de ta yüreğe işleyen dehşetli bir yara..."
Sayfa 136
Abdullah b. Revâha
O, Peygamber neyi işaret ediyorsa onu yapıyor. Hani bir gün yetişmeye çalışırken cuma namazına, daha camiye varmadan Hz. Peygamber 'ın "Oturun" buyruğunu duyup oturuvermişti yolda. Ah, nasıl da tebessüm etmişti Allah'ın Elçisi duyduğunda bu masum hâli. Hoşnut olup dua etmişti ona, " Allah itaatini artırsın!" diyerek.
Sayfa 137
Ey nefis! Bakıyorum cenneti hiç istemiyorsun
Boş bunlar
Kalbim mutmaindir ki sen
Su kırbasındaki bir damla susun
Ey nefis çarpışmasan da bir gün öleceksin
İşte ölüm güvercini yaklaşıverdi
Ne arzularsan o verilir sana ey benliğim!
(Abdullah b. Revâha)
Sayfa 137
ZEYD b. HARİSE
Ebû Üsâme Zeyd b. Hârise b. Şerâhîl
Dia Bünyamin ERUL
Bi‘setten otuz beş yıl kadar önce doğdu. Aslen Yemen menşeli Kelb kabilesindendir. Hz. Peygamber’den sadece on yaş küçük olduğu halde evlâtlığı olmasından dolayı önceleri Zeyd b. Muhammed diye anılırdı. Ancak evlâtlıkların öz babalarının adıyla anılmasını emreden âyet (el-Ahzâb 33/5) indikten
Abdullah b. Revaha (radiyallâhu anh)
Kara cahilligin ortasında şu katibliği ile meşhur yiğit şair olmasaydı..
Abdullah b. Revaha (radiyallâhu anh)
Ey Nefsim! Sen şimdi öldürülmesen ölmeyecek misin yani? Eğer şimdi şehit olmazsan ölürsün.
Işte ölüm sana geldi çattı.
Şair Şehid Abdullah b. Revaha (radiyallâhu anh)
Peygamber'in ashabından Ebu-d Derda, halktan bir grup arasında, Abdullah b. Revaha'nın ayrılığına ağlayıp şöyle diyordu:
Hiçbir günüm yok ki Abdullahi hatirlamayayim... Abdullah'sız bir günüm olmasından Allaha sığınırım... O benimle karşılaştığında şöyle derdi: "Ey umeyr, otur da biraz imanımızı tazeleyip pekiştirelim. " Allahın dilediği kadar otururduk sonra O şöyle derdi: " Ey Umeyr! Işte gerçek iman , işte hakiki insan budur..."