Babamın kafasından bir türlü atamadığı sorular vardı? Yavaş yavaş dine olan inancını yitiriyordu. Önce Peygamber'e kuşku ile baktı, Peygamber'e inancını kaybedince müftülüğü bıraktı. Devam etse, ikiyüzlülük gösterse,
Cumhurbaşkanı ile oturan. Başbakan Yardımcıları ile sohbet eden, basının desteklediği bir din adamı olarak sanırım epey yükselirdi. O bunları istemedi.
İki babam var benim: Müftü, din adamı Turan Dursun, diğeri aydınlanma savaşçısı Turan Dursun! Aydınlanmacı Turan Dursun, iki olayın acısını yüreğinden hiç koparamadı: Çocuklarını kucağına alıp sevememesi ve karısını dövmesi...
"Din konusunda gerçeğe ulaştığımda kendime sordum. Rahat yaşamak uğruna gerçeği mezara mı götüreyim; halka gerçeği anlatmak uğruna ölümü mü göze alayım?' Turan Dursun bir aydınlanma savaşçısı gibi yazdıklarıyla yanıtladı sorusunu.”
”Turan Dursun'un bir sözü vardı: 'Ben korkmuyorum karanlıktan, ben korkmaktan korkuyorum.' Çünkü korkan insan ya yılgınlaşır ya da saldırganlaşır. Babamı öldürenler yüzüne bile bakmaya cesaret edemeden, kurşunları kahpece arkadan sıktılar.”
Çünkü sınıfsaldı yaşamak.
Zâlimler, haramiler aldı tüm gücümü.
Gücüm yetersiz kaldı savaşamadım.
Sıynlıp aradan sıvışamadım da..
Sözün özü: yaşamadım dünyamda,
Şu kalleş yaşamda,
Gerçek anlamda.
Yaşamadım...
Turan Dursun
"-Ben hiç zinayı tanımadım. İçkiyi tanımadım. Kumarı tanımadım. Zaten hiçbir oyunu bilmem. Benim babam da imamdı. Babam beni bir hedef için çalıştırmış. Ona göre, ben bir kahraman olmalıydım. İslam kahramanı, din kahramanı olmalıydım, "
Dursun kahraman oldu.
Ama din kahramanı değil, özgür düşünce, demokrasi ve laiklik kahramanı...
"Küfür ve tehdit yüreksizliğin, tükenmişliğin ürünüdür."
İslam, sizi araplaştırmadan bırakmaz.
