"Şimdi ben gitsem, sen devam edersin mesela. Sen gitsen, ben kalırım Pars. Bu ne demek biliyor musun?"
𝑩𝒆𝒏𝒊 𝒂𝒏𝒍ı𝒚𝒐𝒓 𝒎𝒖𝒔𝒖𝒏 𝑷𝒂𝒓𝒔?
"Ben gidersem, sen de gidersin. Ben kalırsam, sen de kalırsın."
"Sen, ben yok Liva... 𝐴𝑟𝑡ı𝑘 𝑦𝑜𝑘."
Sayfa 63Kitabı okudu
Sorulmadıkça pek anlatmadım. Dürüst olmak gerekirse, sorulduğunda da çok şey anlatmadım. Anlatmak istediklerim anlayamadıklarımdı, anlatmam gerekenler ise konuşamadığım... Kelimeler üst üste bindiler boğazımdan yukarı, inadımdan açmadım ama ben ağzımı.
Sayfa 328Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bak, onu aldım, diyordu dünya uçsuz bucaksız gökyüzünü yüzümüze dikerken. Ama sen kalacaksın. Öyle bir kalacaksın ki hem de, bu uçan kuşlar, bu el ele tutuşmuş parkta koşturan çocuklar, bu renkli balonlar rahatsız edecek seni. Bu güzel havalar dokunacak sana. Bir şey yemeye ihtiyaç duymak, yataktan kalkıp yüzünü yıkamak zorunda kalmak hep rahatsız edecek seni. Onu aldım, sen yaşayacaksın ve böyle yaşamak dokunacak sana.
Sayfa 214Kitabı okudu
Neredeyim?
Evindesin.
Ev.
Anlamalısın Liva... Ne kadar yabancı gelse de. Çünkü ev bazen, dört duvar ve bir çatıdan oluşan tuğla yığını değildir. Ev bazen... İnsanlardır.
Sayfa 125Kitabı okudu
Tabutunu görmüş olman bir şeyi değiştirmiyordu. İnsanın aklı yaşamayı ölene kadar kavrayamadığı gibi, ölümü de yaşarken anlamıyordu işte.
Sayfa 213Kitabı okudu
Bir kitap okudu
512 syf.
·
Puan vermedi
Işığı yak demiştim, çocukluğumu değil, anne.
Sayfa 213Kitabı okudu
Kedilerin dokuz canı vardı evet ama kalpleri kırıldığında, bir tanesi bile kalmıyordu. Ve ben kalbimin daha önce kaç kere kırıldığını bile hatırlamayacak kadar araf sarhoşuydum.
Sayfa 361Kitabı okudu
Her gece aynı düşüncelerle uyuyup uyandığında sabah olacağını bilmek, bu dünyaya ait olmayan bir ruhun en büyük işkencesiydi sanırım.
Sayfa 137Kitabı okudu
Bir ölüyü duymak için, ölü olmak gerekirdi.
Sayfa 41Kitabı okudu
