azize
@actazizee
Kendini hiçbir yere ait hissetmiyor, bilginin ve yazının dünyası hariç.
67 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Ve ruhumun istediği tek dürtü, tek besin müzik.
İnsanı canlı tutan bir yerden ötekine dolaşmak değil, zamanı kendi yanına çekmek. Zamanla birlikte çalışmak, zamana karşı değil.
Barışa yalnızca barış yoluyla ulaşılabilir, yalnız adil eylemler adalet getirebilir!
Okur Takip Önerileri
Çember dönüp dolaşıp açgözlü yararcılığın en iğrenç şekline dayandı. İdealin merkez öğesi olan karmaşıklık, canlılık, icat etme ve inisiyatif özgürlüğünü, hepsini çöpe attık. Tam olarak barbarlığa döndük: eğer yeniyse, aman kaçın ondan; eğer yiyemiyorsan at gitsin!
Düşünceler baskı altına alarak yok edilemez. Onlar ancak dikkate alınmayarak yok edilebilir. Düşünmeyi reddederek_ değişmeyi reddederek. İşte bizim toplumumuzun yaptığı da bu!
İnsanı delirten, gerçeğin dışında yaşamaya çalışmak oluyor. Gerçek dehşet verici. Gerçek acıdır. Ama insanı delirten yalanlar, gerçekten kaçışlar.
Balığı tanımak için yüzmeye, yıldızı bilmek için parlamaya gerek yok.
Zaman bir kelepçedir, zaman bir diktatördür, süpermekaniktir, süperorganiktir.
Eğer hiçbir yön seçilmezse, eğer insan hiçbir yere gitmezse, hiçbir değişme olmaz. İnsanın seçme ve değişme özgürlüğü kullanılmamış olur, tıpkı insan hapishanesinde, kendi yaptığı hapishanede , içinde hiçbir yolun diğerinden daha iyi olmadığı bir labirentteymiş gibi.
Birbirine zarar vermekle güç kazanılmaz. Yalnızca zayıflık kazanılabilir.
Kendini onların arasında çok yalnız hissediyordu. İnsanların birbirine güvenmediği, temel ahlaki varsayımın karşılıklı yardımlaşma değil, karşılıklı saldırganlık olduğu bir toplumda tek başına kalmanın ne anlama gelebileceğini düşünmemişti.
Umut vardı, hâlâ umut vardı...
Eğer bir şeyi bütün olarak görebilirsen, hep güzelmiş gibi görünür. Gezegenler, yaşamlar... Ama yakından bakıldığında bir dünya yalnızca toz ve kayadan oluşur. Günden güne yaşam daha da zorlaşır, yorulursun, ritmi kaçırırsın. Uzaklığı ararsın_ara vermeyi. Dünyanın ne kadar güzel olduğunu görmenin yolu, onu ay gibi görmekten geçiyor. Yaşamın ne güzel olduğunu görmenin yolu ölümün bakış açısından bakmaktan geçiyor.
Düşün bir kez: baktığın her yerde seninle toprağı ve havayı paylaşan hayvanlar, başka yaratıklar. Bir şeylerin parçası olduğunu çok daha fazla hissedersin.