bv tekrar paylaştı.
“Ateş, acısıyla düştüğü kişinin ve onu sevenlerin kalbini de kavurur. Ateş, yangınıyla düştüğü yerin çevresini ve geleceğini yakar. Aynı ateş, ışığıyla düştüğü yerden hiç beklenmeyecek kadar çok uzakları aydınlatır, karanlıkta gizlenen kötülükleri apaçık ortaya çıkartır. Ateş yakar, ateş yıkar ama ateş pırıl pırıl ışıldatır.
Ateşin yarattığı zarar ve yararlar ancak o söndüğünde anlaşılır.”
Sayfa 77
bv tekrar paylaştı.
“İnsanın bir zamanlar “onsuz yaşayamayacağım” duygusunu hissedecek kadar içtenlikle çok sevdiği, vazgeçilmez olduğuna inandığı biriyle yollarının ayrılması ve bir daha yıllarca hiç görüşmeden de pekâlâ hayatta kalabilmesi ne berbat bir gerçekti! Peki o yoğun sevgiye, o güvene, o aşka ne oluyordu? Eğer varsa nereye kayboluyordu? Eğer yoksa milyonlarca insan bir zaman o duygu varmış gibi ona nasıl kanıyordu? Ve dünyada neden bu kadar çok yalnız, kalbi kırık insan vardı?”
Sayfa 137
Okur Takip Önerileri
"İşin sırrı şudur: Kalbini başına gelen kötülüklere rağmen iyi ve sırrı temiz tutmaya çabalayan kişi, eğer hayattan vazgeçmez ve yürümeye devam ederse, yolu evinden uzaklara, mesela Kapadokya ya da Mardin'e düştüğünde onu bulabilir.”
Sayfa 183
bv tekrar paylaştı.
“Gerçek, ancak görülmeye başladığı anda alev alan bir ateş gibidir. İnsan onu görene kadar gerçek, uyuyan bir yanardağın içinde sessizce bekleyen kor ateştir. Gerçek, insanın gönül gözü onu görene kadar yüzyıllarca karanlıkta bekler.”
Sayfa 76
“Oysa konuşmak, kendini ifade etmek, heves, kendi sesine tahammül etmek de cesaret ister. Heves ve cesaret yaşamak arzusu değil midir?”
Sayfa 138
“Kişi amaçsız, toprak boş durmaz, ikisi de çürür.”
Sayfa 88
“Ateşin uyanması sırasında birçok kişi yanar ama en büyük etkilenmeyi çoğunlukla onu ilk gören, ilk fark eden kişi yaşar.”
Sayfa 76
“İnsan, çok özlediği ama uzun süren hasret sonunda artık hayallerinde bile eskiyen şeyi hatırladığında derin bir sızı duyar.”
Sayfa 68