Kaç kişi baktı bu pencereden
Kimi belli birini
Kimi kimlerin geçeceğini
Kimi baktıkça gördü kendini
Kimileri hiç göremedi pencereyi
Anlaşılmak değildi cesareti
Anlaşılamamaktı gerçeği
Bir av köpeği gibidir akıl
Kendini vurdukça koşup getirir sahibisin gibi
Kendi parçanı vurduğunu unutarak
Sadıktır artık
Ölen her parçana
Güçsüzlüğünü gizler büyük gösteren ayna ile
Bir baksan onun dışındaki kendine
Sen değilsin der
Aynanın boyutudur seni küçük gösteren
Çıplak bakabilir mi insan
Giydirirken aynayı kendine
Çıplakken düşünebilir mi insan
Giydirmekle ustalaşan
Akıl sökebilir mi kendi dikişlerini
Tanrı son sözünü söyledi:
‘‘Yaşamak senin, yaratmak benim işim.
Yaşa ki görsünler hangi tanrının gücü,
Yüceliğimi yaşarken cesaretinde görsünler
Sen buldukça kendini,
İsraf etmeyeceksin bende olan seni.
Seni mutlu etmek için her şekle girerim
Mutlu ol ki yaratıklarımla övüneyim.
Sarrafım,
Yaşamına değer biçen,
Sen yaşadıkça ben yaratabilirim.
Hazine sandığınım hafızandaki her şeyin’’
Tanrı dedi:
‘‘Nasıl küçültürsün kendini
Yaşadıklarının toplamı benim
Sen büyüksün artık anla
Şanıma göre yaşa.’’
‘‘Ey tanrım
şeytanın karşısında bile beni adil kıl’’
dedi köyün delisi,
herkes güldü şeytanlarıyla birlikte.
Güzel çizdikleri bir resmin içinde acı çekiyorlardı.
Herkes masumiyet arıyor, bir gözü yargıç, bir gözü cellat