“Gözümün nuru,” dedi büyük bir mutlulukla. “Senin gelişin tıpkı bir bayram sabahı gibi. Şimdi elimi tut. İki âşık birbirinin elini tutunca günahları parmaklarının arasında silinip gidermiş.”
Aferdita utana sıkıla elinden tutarken, “Şu anda,” dedi boğuk bir sesle, “kalbim ağlıyor.”
Birden uzun, derin bir sessizlik çöktü etrafa. Fikret onun yeşil gözlerine baktı, bir an dudaklarını onun dudaklarına bastırıp delice öptü. Bir kez, tıpkı masallardaki o büyülü öpücük gibi... Aferdita da o öpücüğün anısını, ayaklarını yerden kesen o umudu, bütün hayatı boyunca içinde taşıyacaktı. O bir tek öpücüğün sunduğu gibi bir aşkı bir daha asla bulamayacaktı...
Sayfa 85Kitabı okudu
Aferdita yüreğinin acıyla ezildiğini hissetti.
"Allah kahretsin," dedi sesi titrerken. "Bu savaş bize her gün korkunç bir yüzünü gösteriyor. İnşallah size dokunmadan bir an önce biter."
Sayfa 85Kitabı okudu
Aferdita usulca sokuldu yanına.
"Ne yazık ki," dedi, "hiçbirimiz için bir ümit görünmüyor. Bir anda yitirdiklerimizi bin yıl bile geri getirmeyecek gibi."
Sayfa 34Kitabı okudu
"Sence," dedi Aferdita tekrar ciddi bir şekilde. "Yaşanmışlıkları kaybetmek mi daha zor, yoksa hayalleri mi?"
Fikret'in kafası karışmıştı.
"Şey," dedi. "Sanki yaşanmışlıkları kaybetmek daha mı zor ne? Yok yok! Galiba hayalleri kaybetmek en zoru... Offf! Ne bileyim ben? Kafam karıştı doğrusu. Böyle bir şeyi neden sordun?"
Aferdita içini çekti.
"Hiç, öylesine sordum."
Fikret onun feri sönmüş gözlerine baktı, eliyle başını okşarken, "Biliyorum," dedi, "hayatımızın tadı tuzu kaçtı."
Sayfa 33Kitabı okudu
Değişmiyor...
Tica Tete ısrarcı davrandı.
"Söyle, niye daldın?"
Aferdita onun ne denli ısrarcı olduğunu biliyordu. Daha fazla inatlaşmadı.
"Şey," dedi utana sıkıla. "İnsanlar savaşta ölüyor. Dünya kana boyanmış. Bense okula gidemeyeceğim için üzülüyorum."
Tica Tete'nin yüzü kederlendi. Onun hüzünlü yeşil gözlerine baktı, elini kumral saçları üzerinde şefkatle dolaştırdı.
"Sen iyi bir insansın. Kendini suçlama kızım. Ne yapalım? Devir cahil ve zalim devri! Oysa ne kadar güzel bir memleket burası. Fakat içindeki hayat, köle hayatı!"
Sayfa 19Kitabı okudu
''Gözümün nuru,'' dedi Fikret büyük bir mutlulukla. ''Senin gelişin tıpkı bir bayram sabahı gibi. Şimdi elimi tut. İki aşık birbirinin elini tutunca günahları parmaklarının arasında silinip gidermiş.''
Aferdita utana sıkıla elinden tutarken, ''Şu anda,'' dedi boğuk bir sesle, ''kalbim ağlıyor.''
Fikret buruk bir şekilde gülümsedi.
''Şu anda,'' dedi, ''benim de kalbim şu sözü fısıldıyor: Sen benimsin, ben de daima seninim Aferdita'm.''
Sayfa 51Kitabı okudu
