Benim bütün çabam kimseye muhtaç olmadan yaşamaktır. İnsanlar hiçbir şeyimi almazlarsa, bana çok şey vermiş olurlar. Hiçbir kötülük etmezlerse, yeterince iyilik etmiş olurlar.
“-Ağlamak kötü bir şey mi?/ +Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir budala. Neden sordun?/ - Bilmiyorum... Bir türlü alışamadım sanki yüreğim boş bir kafes...”