“Gene de acı çeken bir dostun varsa onun acısı için sığınak ol, ama ne olursan ol, katı bir yatak ol, bir kamp yatağı ol: ancak ona böyle çok yararlı olursun.”
Ölmek en beceriksiz adamın bile becerebildiği bir şeydir. Biz yaşamı çözümlemeliyiz, yaşamın sorunlarım çözebilmeliyiz. Acılar karşısında dingin kalabilmeliyiz, her türlü acıyı usumuzla etkisiz kılabilmeliyiz. Ben de biliyorum, bilge kişi ruhunda usa aykırı hiçbir şey bulundurmayan adamdır. Gene de yakınlarımızın, sevdiklerimizin acı çekmesine dayanmak çok zor. En kolayından şunu düşünüyoruz: keşke onun çektiği acıları onun yerine ben çekebilseydim. Böyle bir olanağımız yok. Gene de bilgeler haklı: ne yapıp yapıp yaşamın olumsuzluklarına usum uzla karşı koymayı becerebilmeliyiz. Yoksa yaşam her saniye yeniden ölmek gibi bir şey olacak.
