BIZIMKISI BIR ASK HIKAYESI
Sizin için ne derece önemi var bunu bilmiyorum ama ben bu satırları
yazarken
gözümden damlalar akıyor klavye üzerine. Erkekler ağlamaz lafı bana
göre
değil. Ağlamaktan hiç utanmadım,duygularım,acılarım beni boğduğu zaman
hep
ağladım.Yine ağlıyorum... Sizleri tanımıyorum ama sizlerle paylaşmak
istiyorum.Lütfen;bu
Çok insan var,
Bu yalnızlığın içinde..
Hepsi de siyah beyaz,
Bir hatıra fotoğrafı gibi donuk ve mat,
Geçmiş zamanlardan kalma..
Kimisinin eli çıkmamış,
Kimisinin yüzü gözü silik,
Kimisi de yarım yamalak,
Keşke hep çocuk kalsaydîk belki ağlardık ama düştük diye ağlardık ya da arkadaşınla kavga ettin diye ağlardın ama sonunda arkadaşınla barışırdın ya da dûştüğünü unuturdun tekrar oyuna dönerdin şimdi ise insanlar küstükleri kişiyle bir ömürlük küs kalabiliyor çocukken derdimiz düşunce ağlamaktı arkadaşımızla küstüğümüz için barışma yoluydu şimdi ise küstüğümüz kişiyle barışmaya çalışmıyoruz o benle nasıl böyle konuşur derdindeyiz