Korkuyorum
Korkuyorum Ashurena
Bilmediğim yollarda tanımadığım baharların kokusunu tatmaktan
Ulu orta şiir söylemekten
Ve ağlamaktan …
Korkuyorum Ashurena
Tül kanatlı güvercinlerin barış muştularından
Çocukların ölmediği bir dünyada türküler çağırmaktan
Ölmekten ziyade yaşamaktan korkuyorum …
Ashurena bağdatın perisi
Mutluluk ağır gelecek bize sanki
Kötü bir şiir işte mevzu bu
Yok ötesi berisi
Ve canımı yakıyor
Yaşamak denen bu kibrit alevi
Korkmak
Korkudan ağlamak
Korkarak yaşamak
Yakışırmış bir şiire bilmiyorum
Korkuyorum bir gün çiçekli şiirler yazmaktan korkuyorum…
Ağlamaktan uyuyamadığım bir gece. Hayattan zevk almak bu kadar zor olmamalıydı. Arabada yanımızda kamyon giderken nasıl üzerimuze devrilebileceğini hayat ettim. Hiç rahatsız olmadım. Huzur vericiydi. Ölümden korkmak için yaşamında mutlu olmak gerekiyormuş. Küçük bir mutluluk ve umut bile yeter. Ama her şeyi kaybedince "diren" Demek kolay tabi. İstemiyorum ki.
Kadın gökkuşağı adamsa renk körü
Kadın derin adam yüzmeyi bilmiyor
Kadın girdap adam sakin bir liman
Kadın hızlı adam enkaz altında
Fizyolojileri ve kimyalari farkli olan iki cins atom gibiler sanki
Bilime inat
İşin ilginç tarafı ise
Aynı kutuplarla birbirlerini daha kolay çekebileceklerini ispatlıyor gibiler
İnsan tabiki bunu zamanla
Yolculuk;
Her hal geçicidir.
Yaşadıklarımız dan özetle, uzun yıllar veya kısa zaman içerisinde yer alan insanlara bakınız. Hal, tavır, mutluluk, psikoloji, maddi ve sağlık sürekli değişkenlik gösterir.
En kötü durumu yaşarken bile ileri de mutluluktan çenesi yorulan insanlara şahit oldum ve ben de bunu yaşadım.
Çok mutluyken, bir haber neticesinde içi parçalanan, ağlamaktan gözleri şişen insanlara şahit oldum.
Parası yokken benim gibi doğru zaman da doğru bağlantı neticesinde parayı bulan kendime şahit oldum.
Parası varken kıymet bilmeden ileriyi düşünmeden harcayıp hepsini bitiren üzerine borçlanan yine bana şahit oldum. 🙂
Her hal geçicidir.
Şükür ve kıymet bilmek güzeldir. Buna düşünceyi eklerseniz hayatınıza renk katar.
Şimdi ki yolculuğumuz bunların ötesinde 🙂
Acının Rengi
Yaşamak istemeyenler yaşamakla kutsanmış ve vaftiz edilmiştir.
Hayallerin ve sözcüklerin sahte tesellisiyle yaşam serumu kanıma nüfuz edildi,
Şeytanın yıkandığı leğende yıkandık,
Güzelliklerimiz suyun kirliliğiyle üstümüzden giderildi.
Peygamberlerin ve meleklerin tükürüğüne maruz kaldık,
Arınmaya nail olduk.
Sahte karakter hürriyetlerin
Gecedir: Şu an bütün fıskiyeler daha gür sesle konuşur. Benim ruhum da bir fıskiyedir. Gecedir: Ancak şimdi sevenlerin bütün türküleri coşar. Benim ruhum da bir sevenin türküsüdür.
İçimde dindirilmemiş, dindirilemez bir şey var. Bu, sesini yükseltmek istiyor. İçimde bir sevme isteği var ki aşkın dilini konuşuyor. Ben ışığım. Keşke gece olsaydım!
Mutluluk
...biraz da mutlu olmaya çalıştığımız için mutlu olamıyoruz sanırım. Halbuki bu kadar çırpınmasak, biraz nehire bıraksak kendimizi, tepede güneş yaksa da, suyun soğukluğunu hissetsek tinimizde ve tenimizde, bağırıp çağırmasak bu kadar, aşık olsak veya olamasak da bunu kaderin bir cilvesi olarak kabul etsek, teslim olsak doğaya, başımıza gelen her kötü hadiseden sonra isyan etmesek, bunun zorluğunu kabul ederek içselleştirsek, hayatın bir sırrı olması gerektiği gerçeği ile boğuşmasak, anı yaşamamız gerekiyorsa anı, geçmiş ve gelecekle hesap vakti gelmişse hesabı yapıp gerekiyorsa gözyaşlarımızla ödesek, ağlamaktan korkmasak, gülmekten çekinmesek, ne bileyim belki daha kolaylaşabilirdi yaşamak, mutlu olmak istiyoruz ama her an olamıyoruz diye isyan etmesek...
mutluluk da sevişmek gibi bir ana ait değil mi, sevmekten korkmamalı, egoları kışlıklarla kaldırmalı hurçlara, çok konuştum of* keşke yağmur yağsa...
Mad Hatter
Not: "Bugün de çok off'ladık" diyen dilbere itafen...
Çizebilseydim,
Bahar olacaktı yüzün?
Yazabilsem,
En uzun şiirlerin?
Olmadı, beceremedim?
Adını duvarlara yazacak çağım da
Çoktan geçidi benim.