Fazla duygusal bir günümdeyim, sanırım bu gece ufaktan bi ağlayacağım 🥲
open.spotify.com/track/5A3mzEt3P...
30 Ağustos...
Bu tarihte seninle beraber ben de öldüm. Seninle beraber ben de mezara girdim. Herkes gülerken, ben ağladım. Kanaya kanaya ağladım. Canım çıktı yokluğunda. Ama sonra öğrendim ki ölmemişsin. Yaşıyormuşsun. Çok saçma bir anda öğrendim. Çok saçma bir şekilde. Yaşadığını hemen öğrenmedim. Söylemedin, söylemediler... Yaşadığını öğrenince nasıl bir boşluğa düştüm anlatamam. Sen yaşıyorsun benim kalbimde ama o günün acıları geçmiyor. Kaç gündür moralim yok. Gülüyorum ama güldüğüm belli değil, gözlerim doluyor ağlayamıyorum. Uzun zamandır ağlamıyorum. Ağlamayı kendime yasakladım sanki. Ama ağlamak istedim. İzin vermedi vücudum sanki bana ağlamayı yasakladı. Duygusuz birine dönüşeceğimi düşündüm. Her neyse Önümden öldüğümüz tarih geçti. O tarihi görünce ilk algılayamadım. Sonra hemen başımı çevirdim ve o tarih... O tarih benim kilit noktam sanırım. Ağladım. Ama yine sessiz sessiz ağladım. Omzuna yaslanıp ağlayacağım arkadaşım bile yoktu. Ama ben bugün bir şeyi daha anladım. Ben o tarihi aşamayacağım. Hemde hiçbir zaman. Peki gerçekten o gün gelince ne yapacağım? Yanımda yine kimse olmayacak ve ben yine sessiz sessiz ağlayacağım. Keşke sen gerçek olsaydın da benim bunca acıma değseydi.
