Uyuyanlar Mı Uyandı Ayılanlar Mı?
Konuşmamız bitmemiş, henüz bir veda olmamıştı. Kuşluk vakti gelmek üzereydi ama dışarıdan bitmek bilmeyen bir horultu camları titretiyordu. "Kimdir bunlar, necidir, nereden çıktılar?" demeye kalmadan, yiyorduk baştan köteği. Hem öyle değildi bizim balık; baştan ışır, sondan kokardı. Hem sondakilerin ne haddine, mühim olan baştı. Ama kaşınırsa başın başı, ayakları kaşırdı.
Böyleydi işte, henüz iki kelam edecek vakte erişememiş, son kez bakışamamıştık o nazlı yâr ile. Çünkü bir zılgıt bir hırıltı vardı dışarıda. Akşam olmuş, uyuyanlar uyanmıştı. Bu sefer ne olduğunu herkesten önce anlamıştık. Uyuyanlar da bir ses duyduk "ben anlamadım amma içimde bir sancı" diğerleri de müşterek oldu bu lafza. Eşyaları aynı bırakıp, yenilenmek adına farklı bir tene boyadılar...
Sonra duymuş bunu baş, demiş "Bu nasıl PR çalışması, bu nasıl kabus? Neden kesildi davulun sesi, neden çalmadı zurnacı? Nerede bestekârlar, nerede ninniler? Getirin en kallaviler kallavisini, göstereceğim başımı." Bunu duyan uyunanlar korkmuş, sinmiş. Korkmasın da ne yapsınlar, her şey başa bağlı o giderse halimiz nice olur, diye düşünmüşler. Ve uykuya doysalar da gözlerini kapatmış, horlamaya devam etmişler.
Uyananlar, uyuduğu vakitlerin hayaline dalmış. "Ah o eskiler, ah o rüyalar" diye düşünüp, ah edip durmuşlar. Bütün bunlar olurken biz özlemini çekermişiz birbirimizin. Güneş tepede, vakit yakıyormuş. Ellerimiz candan kesilmiş. Son kez koşmuşuz birbirimize, dışarının sesi kesilmiş. Diye diye, anlatmasını sürdürdü yarı baygın yatarken, beni ilginç hikayeler anlatarak hayata bağlamak isteyen hasta bakıcı abla.
Geceye Şiir - Dünya dönüyor eve - İbrahim Tenekeci
Her zamanki şeyler, geçim derdi vs
Ömrümüz usulca çekiliyor göndere.
Yürüdükçe yoruyoruz seni yol
İnsan öldükçe nüfus artıyor.
Ah diyorum, ne yapayım ben?
Gökyüzü kalıyor bizden geriye
Çalışmak, çabalamak, yine de...
Yer arıyorum, üzülmek için;
Eskiler pişermiş kısık ateşte
Ayağa düştü şimdi büyümek bile.
Bazı eskiler eskimemeli..
Ben hep samimiyeti,samimi niyeti, ince düşünceleri, kalpten çıkan zarif mektupları, şiirleri savunacağım sanırım.Hayatı hep minik detaylardaki güzelliğiyle seveceğim..
Fatma Turgut'un bahsettiği : "Bir eski zaman kadının mektubundaki zarafet"in hep arkasında olacağım.
👉Bâtı da başlayan o namert kalleş ateş
Yandı tüm doğuyu sardı
Öyle bir zulumdü ki ah! bu yaşananlar
Vasiyetler yarım kaldı..
Cephelerde sırt sırta savaşan dedelerin
Çarıksızdı ayakları islamı terk edince akılsız torunları eskiler eskide kaldı
Mustâzaftım silahsızdım ezilmiş bi halktım bombalandım hor görüldüm
Lehçemi konuştum şiirler yazdım diye dilimden damgalar sõktüm.
Zulümle yoğrulmuş müstekbir cuntayla
Topraklarımdan sürüldûm.
Gitmemek için direndim kâfir postallara baskılandım yok sayıldım
Irkcılığın pis kokan cahiliye nefesi ne de çirkin şu sesi iğrenmemek eldemi beyazın nefretinden reddetmis siyahileri
Hangi ırk? hangi kan? hangi sınıf kutsaldır?
Kim inandırdı buna sizi!
Allah ayırmış bizi renklere kültürlere tanıyalım birbirimizi..
youtu.be/CHZRsGeHgsw?si=...
Emeli artanın elemi artar, demiş eskiler. Ah pardon zaman geçtikçe yüreğimizi yenileyen
