Ne çok dikeni vardı ahlat ağacının Tanrım
Ulaşılamazdı,
Sen sarılmak istesen ona,
O sana sarılamazdı.
Ne çok dikenin var Tanrım!
Ne çok isterdim
Sana sarılamazdım
Ve şöyle derdim o zaman:
Ah!
Sayfa 19Kitabı okudu
İç ses, diye söylendim.
Gel!
Ahlat ağacından sen de biraz meyve topla.
Sayfa 33Kitabı okudu
"Ahlat ahların ağacıydı,
Yaşlanmaya başlayanların,
İtiraf edilememiş aşkların,
Evde kalmış kızların."
Sayfa 20Kitabı okudu
Ne çok dikeni vardı ahlat ağacının Tanrım,
Ulaşılamazdı,
Sen sarılmak istesen ona,
O sana sarılamazdı.
~
❝
Ahlat ahların ağacıydı,
Yaşlanmaya başlayanların,
İtiraf edilememiş aşkların..
❞
~
Sayfa 20 - Metis YayınlarıKitabı okudu
~
❝
Ne çok dikeni vardı ahlat ağacının Tanrım,
Ulaşılamazdı,
Sen sarılmak istesen ona,
O sana sarılamazdı.
Ne çok dikenin vardı Tanrım!
Ne çok isterdim,
Sana sarılamazdım.
Ve şöyle derdim o zaman:
Ah!
❞
~
Sayfa 19 - Metis YayınlarıKitabı okudu
bıçak
Bıçağın ucundaydı insanların hafızası
"İnsan unutandır ve insan unutulmaya mahkum olandır."
Tanrı şöyle derdi o zaman:
Ah!
Ne çok dikeni vardi ahlat ağacının Tanrım, Ulaşılamazdı,
Sen sarılmak istesen ona,
O sana sarılamazdı.
Ne çok dikenin vardı Tanrım!
Ne çok isterdim,
Sana sarılamazdım.
Ve soyle derdim o zaman:
Ah!
Sayfa 19Kitabı okudu
Ahlat ahların ağacıydı,
Cezayir nasıl cezaların ülkesiyse,
Öyleydi işte.
Ve etimoloji Eti’lerden kalma bir zaman birimiydi yanılmıyorsam.
Ve yanılmıyorsam yalnız insanların,
Kahvaltı edip ağladıkları pazar sabahları yokmuş o zaman.
Mesela o zamanlar
Mutsuz olduğunda insanlar,
Yok olurmuş bazı dakikalar.
•
İç ses, diye söylendim
Ve ah dedim sonra,
Böyle ah demeyi beli bükük ahlat ağacından öğrendim.
Bıçağın ucundaydı insanların hafızası
“İnsan unutandır”
Ve insan unutmaya mahkum olandır.”
Tanrı şöyle derdi o zaman:
Ah!
~
Ne çok dikeni vardı ahlat ağacının Tanrım,
Ulaşılmazdı,
Sen sarılmak istesen ona,
O sana sarılmazdı.
Ne çok dikenin vardı Tanrım!
Ne çok isterdim,
Sana sarılamazdım.
Ve şöyle derdim o zaman:
Ah!..