Işık sunsam geceye, karanlık ürküp kaçar,
Şu yaralı sinemde her kurt bin yara açar.
Gönlümde pazar açtım, hikmet incilerine,
Dert alır, gül satarım, gülümü gören kaçar...
İnsanların açığa vurmadıkları kaç çehresi vardır?...
Sayfa 217Kitabı okuyor
Hilkatin insana vermediğini almaya, gücün yetmeyeceğine inanan bir gönlüm var...
Meğer, vehimler insanın beden çukurundaki dipsiz bir kuyudan ibaretmiş. Zaferse, onun içine düşmemek için verilen çabalar...
Yürekten çağırıyorsan, gelebilirim diyor, hasreti içen bu "gönül". ..
Beni sadece sen anlarsın diye yazıyorum. Anlıyorsun beni değil mi?. ..
Bulutlar kapladı yine gökleri...
Çileye, arzunun manası başka...
Neden bilmem, efkar bastı her yeri...
Dönüp, yeniden mi başlasam aşka?..
Râyihası hayat iksiri olan,
Nerde kaldı arzularım, umudum?
El değmedik bahçelerimde hazan,
Uğrunda dipsiz hayaller kurduğum...
Bir yıkılış şaikası beynimde,
Köhnemiş bir kale gibi sarıldım...
Ah, neden zamansız bozuldu bağlar?
Gönülden, tâ gönülden bel bağladığım...
Sayfa 194Kitabı okuyor
Yuva sadece, gerekli, boş, anlamsız, harçlarla kurulmuş, üzeri kapalı, etrafı duvarlarla örülü bir yer miydi sence?
Her mısra isyan dolu, fikir sarhoş, derbeder,
İstikamet uçurum, hâlâ hiç'e gamzeder...
Kalbine hançer vurmuş, haline bak şâirin,
Kafiye dursun diye, mânâyı feda eder...
Sayfa 192Kitabı okuyor
İnsan, kibri ve inadı yüzünden inkişafını, gelişmesini kendi elleriyle durdurur. Eksik yanlarını hissettikçe aczini, kofluğunu sezdirmemek uğruna üstesinden gelemediği arzularına, kendi bünyesinde bile cevap veremediği için sıkıntıya düşer...
Ezberlediğim bir şiir gibisin...
O'nun verdiğini kim alabilir, O'nun vermediğine kim sahip olabilir?
Değer yargılarının her gün değiştiği dünyamızda, hayatımıza yön veren kıstas ne?
Duyunca ağzımda dilim kurudu, susuşum ondan ..
Sayfa 5Kitabı okuyor
Okunmamış, kütüphanenin raflarında unutulmuşluğa terk edilmiş, tozlu bir kitap kadar şanssız ve yalnızım...
Hırpalanmış, itilmiş, hayata küskün, ilgi bekleyen bir yüreğim var...