Seçilmiş oldugunu sanıp , " sonuna kadar " diyen kalbin yalancı çıkışının kansız bıçaksız ölümüydü yaşadığı yalnızlık...
Kalp sonucun hüsran olacağı sinyallerini verdiğinde, neden onun sessiz çığlıklarına kulak tıkar da duymazdan gelir insan ?
İnsanlar sadece kendileri için yaşamadıklarının farkına vardıkları zaman, aileler bölünmeyeceklerdir...
Ona ilk bakışımdaki olumsuzlukların kuşkusunu ne çabuk unutmuştum...
Gönlünün götürdüğü yere git mi deselerdi bana ?
Başkalarının verdiği gönül adresinde olmanın yalnızlıkları mi şuan yaşadıklarım?
Neden bu kadar anlaşılmazsın? Kahrını büyütmezdim yüreğimde, keşke seni , daha önce gerçek yüzünle tanıyabilseydim ...
Geçmişimiz yüreklerimizde bir yara gibi durdukça, kavuşmamızın sevincini yaşayamayız...
Uzak dur , günahı süsleyip durma ,
Özümdeki aşkı yoklayacaktım...
Yoluma tuzaklar kuranım olma ,
Secde güllerimi toplanacaktım...
"Her pişmanlık sonu özür ödedim,
Bazen esir, bazen özgür ödedim,
Kader bir pazara sürdü ki beni,
Sevdayı aşkına ömür ödedim..."
Leyla odur, iffet gülün soldurmaz ,
Mecnun odur, Leyla sırrın sızdırmaz ...
Sayfa 163Kitabı okuyor
Anneler çocuklarının yol haritalarını gönül kalemiyle çizen, yılmaz pusulasıymış...
Annelik mükemmel bir rehberlik bilinciyle hayata hazırlamakmış çocuklarını...