Nietzsche'nin hayatının son on yılı pek çok şeyi gözler önüne sermektedir: Hayatın kendisi felsefeyi aşmaktadır, insan gerçekten de hayallerle ve fantezilerle yaşayabilmektedir, yaşam ve hikâye birbirinden ayrılmaz, yozlaşma genellike örtbas edilmeye layık bir utanç olarak görülmektedir, doğru zamanda ölmek yaşamın en büyük meydan okuyuşudur, delilik ile derinlik arasındaki çizgi en sonunda dağların yüksek rakımlarında iyice yok olacak incecik bir ipten ibarettir.