Sevginin dili, dini, ırkı, siyasi görüşü ve cinsiyeti yoktur.
Sayfa 67
Dostum, dostum güzel dostum
Bu ne beter çizgidir bu
Bu ne çıldırtan denge
Yaprak döker bir yanımız
Bir yanımız bahar bahçe
Sayfa 269Kitabı okudu
"Ben, Kürt asıllı bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıyım"
(Ahmet KAYA)
Sayfa 213Kitabı okudu
Ağlama bebek ağlama sende
Umut sende yarın sende
Yağmur gibi gözlerinden akan yaş niye?
Bu suskunluk bu durgunluk, sıkıntın niye?
Sayfa 189Kitabı okudu
Diloazbımrım
Dilo hayran
Bahane mırın pır xoşe
Dilo hayran
Sayfa 152Kitabı okudu
Ne tuhaf şeydi, şu yeryüzünde mevcudiyetini bildiğini esasında bilmiyor olmak. Bildiğini sandıkların hakkında aslında en küçük bir bilginin olmadığının farkına varmak. Üç tarafı denizlerle kaplı bir ülkede yaşayacaksın ve denizi görmemiş olacaksın!
Sayfa 151Kitabı okudu
Ben, tarihin önüme koyduğu görevi sonuna kadar yerine getirmeye çalıştım.
(Ahmet KAYA)
Sayfa 130Kitabı okudu
Bekle beni anne
Bir sabah çıka gelirim
Bir sabah anne bir sabah
Acını süpürmek için açtığında kapını
Adı başka sesi başka nice yaşıtım
Koynunda çiçekler
Çiçekler içinde bir ülke getirirler...
Sayfa 124Kitabı okudu
Ne diyordu Ahmet Kaya:
"Çok uzakta öyle bir yer/O yerlerde mutluluk var"
Sayfa 123Kitabı okudu
Sevginin dili, dini, ırkı, siyasi görüşü ve cinsiyeti yoktur.
Sayfa 67Kitabı okudu
Doksanlar, Türkiye için her anlamda "kayıp yıllardır" Türkiye, birçok değerini bu yıllarda işlenen kuralsız linçlerle kaybetti. Bu ülke halen dahi doksanların yaralarıyla sızlamaktadır.
Sayfa 53Kitabı okudu
Birer yolcuyduk aynı ormanda kaybolmuş
Aynı çıtırtıyla ürperen birer serçe. hep aynı yerde
Karşılaşırdık tesadüf bu, birer tomurcuktuk hayatın kollarında,
Birer çiğ damlasıydık bahar sabahında,
Gül yaprağında,
Dedim ya; hiç yoktan susturuldu şarkımız
Yüreğim kanıyor, yüreğim kanıyor
Bitmeseydi bizim öykümüz böyle
Gözüm yaşarıyor, yüreğim kanıyor Olmasaydı sonumuz böyle
Sayfa 49Kitabı okudu
"Yani, ben hiç anlaşılmadım. Hiç, doğru anlaşılmadım. Buna rağmen, şansımı inatla zorlamaktan yanayım" (Ahmet KAYA)
Sayfa 46Kitabı okudu
Ahmet Kaya'nın üzerinde de taze çiçekler var, mezar taşına yazılmış içli notlar, isimler ve imzalar..."Kim bırakır bu çiçekleri?" derken kalabalık bir grup geliverdi, ellerinde taze kır çiçekleri. Sisli-puslu bir ocak sonunda bunca kır çiçeğini nereden bulmuşlarsa artık! Konuştuk biraz, Almanya'dan geliyorlarmış, aksanlarından ve kara kaşlarından belli, Ahmet Kaya'nın şarkılar bestelemek istediği dilin mensubu, Kürt bunlar... Vefa, böyle bir şey olsa gerek! Vefa, asla unutmamak ve çiçekleri hiç soldurmamak!
Sayfa 39Kitabı okudu
Kar tanesi uçunca, çığ tükenince
Kardelenler açınca, otlar bitince
Avucumda ateşle, dönerim sana
Toprak uyanınca, bahar gelince
Sayfa 38Kitabı okudu