"Kuşkusuz ki en büyük ön yargı, etrafımızdaki herkesi 'insan' sanmamızdır."
Uçurumun kenarında olan insanlara,
"acısı olan bir adım öne çıksın" denmez.
Bazı insanlar kendi kendine iyileşmek zorundadır. Kimseye yardıma ihtiyaçları olduğunu anlatmazlar, belli etmezler.
*Charles Bukowski
Içinizde;
biriken umutların,
devam etmesine...
saklanan çocuğun,
ortaya çıkmasına...
-İ z i n V e r i n . . .
|Aişe Bozdemir
Bırak sökük kalsın rüzgâr, bu zırdeli düşün içinde,
Gerçeğin ne anlamı var!
Içimdeki acıyı kimseler duymasın diye
Sessizce uyutuyorum
Narin çığlıklarını bir ben duyuyorum
Her serzeniş daha çok yoruyor
Yine uyutuyorum...
AMA unutmuyorum....
|Aişe Bozdemir
Uyutmayan düşünceler
Soğuktur...
Ne zaman gerçek olursa
O vakit bi ısınır dünya....
Aişe Bozdemir
•Aişe Bozdemir•
Hiç tanımadığım biriyle , uzun uzun konuşmak istiyorum. Konuşmak, dertlenmek, dertleşmek, olmamalı bunun adı. Ya da kuru bir lakırtı olmamalı. Bir çekirdek çitlemek gibi olmamalı mesela, olmamalı hiç acın yokmuş gibi. Şöyle iki tane iyi demlenmiş hakkı verilmiş çay, bir de semaver yanında, öyle insanla muhabbet bitmez çünkü..
Sonra; konuşmalı, hayatı sıkıntıları en ufak üzüntüyü mutluluğu... Ağlamalı, ağlayabilmeli...Sonra gülmeli.. Diğer insanlar gibi ;" Takma geçer, herkesin başına gelir." demeyen türden biri olmalı. Acıyı bilmeli, bilmese de acıya saygı göstermeyi bilmeli. Sonra o anlatmalı, onun- yani hiç tanımadığın ama sana derdine buyur eden kişinin- çayını tazelerken ...
Bitmez o konuşma. En tatlı konuşmadan daha güzeldir. Onunla siyaset, aşk, acı, üzüntü konuşabilirsin. Saygı, dürüstlük, empati , içtenlik varsa heleki, daha bi değerli olur konuşma.
Böyle bir insan istiyorum.
Karşılık istemeyecek olan, duygularını muhebbetle birbirine karıştırmayacak olan.Bir daha görmeyeceğim, görsem de yerini bilecek birini.
Bu zamana kadar çok şey istemedim.Bu da çok değil. Ama Yok....
"Kalabalıklar arasın da yalnızdır insan."
Acısı içinde kalıyorsa,
susmak olmuşsa hayatının temeli,
kağıdı kalemi ile bütünleşmiş ise,
gülüyorsa acısının ta orta yerinde bile,
kendini unutmuş kendinin farkında olmaktan uzakta ise,
sözcükleri esirgiyorsa kendinden bile,
-Kalabalıklar arasında yalnızdır.
Ve aşıktır yalnızlığına,
kimsenin derdini bilmediği,
bilse halini sormadığı,
uykusuzluğun hayatını sardığı,
değer verip değer görülmeyen dünyada
en güzel şeye;
"yalnızlığına"
-Aşıktır insan....
•Aişe Bozdemir•
Yaşanan her şeye isim koymak zorunda değiliz.
Takıntı sevgi aşk hoşlanma gibi isimleri olmak zorunda değil.
Isim koymak her şeyi basitlestirmektir.
Yaşanması zor olan şeylere, isim koymak bu kadar kolay olmamalı.
_Aişe Bozdemir_
Ben aynı olduğum biriyle sıkılırım. Bana bende öyleyim ben de öyleyim dedikce gerilirim. Bana yepyeni şeyler katmalı. Oha demeliyim onunlayken. Birden bir sey demeli gece 2 de hadi sokağa çıkalım demeli mesela.Kitap okumaktan ziyade, günün içinde ani bir vakitte mesela sabah uyanınca, bir şiirden iki sıra söylemeli ezbere.Herkes ne der, dememeli. Paraşütle atlamak, uçurtma uçurmak, çadır da kalmak ,karavanla dünya turuna çıkmak deyince tuhaf tuhaf bakmamalı. Buna delilik diyorlar, akıllı olmak durağan yaşamak değildir bilmiyorlar.Ama farklı olmalı insan, farklılıklar tamamlar...Kahvaltı yapan, ise giden işten gelen, yemek yiyen, tv izleyen standart hayat yaşayan insanlardan olmamalı. Farklı olsun istiyorum.
Herkeslesmek istemiyorum.
》Aişe Bozdemir
"Kalabalıklar arasın da yalnızdır insan."
Acısı içinde kalıyorsa,
susmak olmuşsa hayatının temeli,
kağıdı kalemi ile bütünleşmiş ise,
gülüyorsa acısının ta orta yerinde bile,
kendini unutmuş kendinin farkında olmaktan uzakta ise,
sözcükleri esirgiyorsa kendinden bile,
-Kalabalıklar arasında yalnızdır.
Ve aşıktır yalnızlığına,
kimsenin derdini bilmediği,
bilse halini sormadığı,
uykusuzluğun hayatını sardığı,
değer verip değer görülmeyen dünyada
en güzel şeye;
"yalnızlığına"
-Aşıktır insan....
•Aişe Bozdemir•