“Zaman,” dedi ciddiyetle, “bir buz tabakasının altından akan bir nehirle karşılaştırılabilir. Bizi su otları gibi uzanır, kökten uca, doğumdan ölüme, yolumuzda ne kayalar veya salyangozlar varsa kıvrılır; ve buz çatısı yüzünden hiç kimse nehirden çıkamaz ve hiç kimse bir an için akıma karşı geri dönemez. ”
“Sonuç olarak sıkça başımıza gelse de İradeyi kaybedince asla pes etmemeliyiz. Hızlı bir akıma denk gelen bir yüzücü gibi biraz ilerlemek yeterli olacaktır; ya da umutsuzluğa kapılmamak için, kendini akımın tüm gücüne bırakmaktansa daha az ilerlemek yeterli olacaktır.”
Sayfa 196Kitabı okudu
