Onu ilk gördüğü gün aklına geldi.Henüz üniversitede okuyordu.Kirada oturduğu evin merdiveninde rastlamıştı.Elinde olmadan kıza çarpınca özür dilemek istemiş ama dudaklarından sadece''afedesiniz!''sözü çıkmıştı.Kız ise başını eğip gülmüştü.Sonra birden koşarak aşağıya inmiş merdivenin bittiği yerde dönüp yüzüne bakmış,ciddi bir tavır takınarak kıpkırmızı olmuştu.Sonra çekingen buluşmalar...Tamamlanamayan sözcükler...Belirsiz gülümseyişler...Şaşkınlıklar...üzülmeler...Sonunda soluk kesen bir sevinç...