#OkudumBitti
#YılanlarınUykusu
#AlainKentigerna
#524Sayfa
Karen gözlerini açtığında kolundan bir su borusuna kelepçelenmiş şekilde bulur kendini.
Aynı anlarda da Karen’ın amcası eski Şerif Sam evinde elleri bağlanmış ve defalarca bıçak darbesi vurularak öldürülmüş şekilde bulunur.
Karen yıllar önce annesi babası tarafından
İnsanı resmen duygusan duyguya savuran bir kitaptı. Sonlara doğru yaptığı ters köşeler de bir hoşuma gitmedi değil. Gerçekten ağzım açık okudum ve öyle de bitirdim. Temposu hiç düşmeyen bir kitaptı. Onca sayfa bir çırpıda bitti.
HalüsinasyonAlein Kentigerna · Panama Yayıncılık · 20212,875 okunma
Tanrının psikopat çocukları kitabını okudum, biraz karışık bir kurgu gibi geldi ama, sonuç olarak güzeldi. Farklı eyaletlerdeki iki çocuğun kaçırılmasıyla başlayan bir olayın, sonra ırkçılık ilerlemesi ve adalet sistemi ile bağlantı kurularak bitirilmesi tarzında ilerleyen bir kitap.
Kitabın sonunda, dediğim cümle şuydu içimden. Baştan sona her şey saçma gibi geldi. Konu nasıl başladı, nasıl devam etti, nasıl bitti hiçbirinin birbiriyle bağlantısı yok gibi geldi ama şu bir gerçek her bir sahneyi merak ederek aralıksız okudum.
Bu dünyaya ne için geldiğimi ne için yaşadığımı düşünüyorum ve verebileceğim tek bir cevap var: Tüketmek! Televizyonda izlediğim reklamlar, filmler, bana hep çılgınca tüketmemi söylüyor, ürettiğim şeyin işe yarayıp yaramadığının, verdiğim emeğin hiçbir önemi yok, gözlerim kapalı bir şekilde tüketmemi istiyorlar benden. Ve harcayacak param olmadığında, tüketecek bir şey bulamadığımda kendimi tüketiyorum, ilişkilerimi tüketiyorum. İnsanlığımdan azalıyorum, tükettikçe azalıyorum ve bunun farkında değilim. "
"Sanırım savaşın en büyük acısı bu," dedi daha sonra titreyen bir sesle. "Başkalarının günahlarını temizlemek için savaştık ve benim gibi hayatta kalanlara yaşamları boyu, aslında bizim yüzümüzden ölmeyen insanların vicdan azabını çekmek kaldı!"