Gözlerinde karanlık bir nefret okunuyordu,bana bile öyle bakıyordu.İnsan umudunun bir kısmını kaybederse üzgün görünür ama tamamen umutsuz kalınca,böyle olur.
Yengen yatak sersin,sözüyle beni şaşırtmıştı Mehmet ama haklı olan oydu,ben değil.O kök salmıştı,ben rüzgarda savruluyordum;büyük şehrin yüzünü silerek birbirine benzettiği,kimliksiz kalmış milyonlarca insandan biriydim.