Ama öte yandan, sabahları doğan güneş güzel bir günü vaadettiğinde: "İşte yine insanların birbirlerine zehir edebileceği bir nimeti bağışlıyor gökyüzü!" diye haykırmaktan kendimi alamıyorum.
insan soyu tek bir kalıptan çıkmadır. Çoğu, yaşayabilmek için günlerinin büyük bir bölümünü çalışarak geçirir ve özgürlük olarak arta kalan zaman onları o kadar kaygılandırır ki ondan kurtulmak için denemedik şey bırakmazlar.
insanlar geçmişteki kederin anılarını çağrıştırmak uğruna bu denli çaba gösterecekleri yerde, kayıtsız bir şimdi'ye katlansalardı çektikleri acı daha az olurdu.