Şimdi oralarda narlar çiçek açmıştır
Güneş vurmuştur boy veren ekinlere.
Kalbindir, sevinci siper eder ömrüne.
Beni sorma, ben pas tuttum Asude,
yenildim şehirlere...
Aşk, insandır. Ölüm, insan Asude.
Yoruldum aşktan da, ölümden de.
Yoruldum dünyayı anlamaktan.
Bazen anlamaktan yorulur insan;
hayattan ve kendinden de.
Şimdi oralarda gülüşün bahar gibi açmıştır.
Gece inmiş,
dolunay yansımıştır ay suretine.
Ben, yüreğimi gömsem de beyhude dizelere,
ne çıkar geç kalanı beklemesen de…
Beni sorma, .ben pas tuttum Asude,
Yenildim...Yenildim şehirlere...
---
Yılmaz Odabaşı
Bu dünyada hayatta kalmanın tek yolu; hayallerimizi asla gerçekleştirmeden canlı tutmaktır çünkü hayalin gerçekleşmiş hali hiçbir zaman kafamızda canlandırdığımız kadar iyi olmaz.
Daima bugünü yaşarım. Gelecek hakkında hiçbir şey bilmiyorum, artık bir geçmişim de yok. İlki her şeyin mümkün olmasıyla, ikincisi de hiçbir şeyin gerçek olmamasıyla bana zulmediyor.
Eğer ben öldükten sonra insanlar biyografimi yazmak isterlerse, işleri çok kolay. Yalnızca iki tarih onlara yeter; doğum tarihim ve ölüm tarihim. İkisinin arasında kalan bütün günler ise bana ait.
Bizler hiç kimseyi sevmeyiz aslında. Bizim sevdiğimiz şey, karşımızdaki kişi hakkındaki fikirlerimizdir.
Kendi düşüncelerimizi, kendi benliğimizi severiz biz.