GÖRÜCÜ
İşten eve geldiğimde oldukça yorgundum. Elbiselerimi değiştirip hemen odama çekilip uzanmak istiyordum.
--Anne! Ben geldim!
Mutfaktaydı. Sesimi duyunca ellerini havluya silerek yanıma geldi. Gülümsüyordu.
--Hoş geldin, aslan oğlum. Hay maşallah. Seni yaradana kurban olurum ben.
Şaşırmıştım. Ama hemen kendimi toparladım. Ne de olsa böyle bir
Annemi tanımıyorum,tanımak istiyorum.
"Dokunsaydım,koklasaydım, o da beni bilseydi çok iyi olurdu...Annem olmadığı için üzülüyorum,keşke olsaydı diyorum.Bırakın onu annemin mezarına gitmeye korkuyorum.Bu çok kötü bir duygu.Gittiğim zaman çok üzülüyorum.Aylarca kendime gelemiyorum..Yani mezarına gidemiyorum o kadar kötü bir şey ki .Gitmeniz lazım gidemiyorsunuz."
Osman Müftüoğlu