Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Antoine Roquentin

Zaman öldürmekten başka bir amaç gütmüyorlar sanırım. Ama zaman çok geniş, tüketilemiyor. Zamanın içine sokulan her şey yumuşuyor, uzuyor.
Reklam
Topluluk içinde yaşayanlar, kendilerini, arkadaşlarına nasıl görünüyorlarsa aynalarda tıpkı öyle görmeyi öğrenmişlerdir. Benim arkadaşım yok. Teninin bunca çıplak olması acaba bu yüzden mi? Buna insansız... evet insansız doğa denebilir.
Karanlık bastırınca, nesneler de ben de belirsizlikten sıyrılacağız.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Benim bildiğim, nesnelerin insanlara dokunmaması gerekir. Çünkü canlı değillerdir. Aralarında yaşar onları kullanır, sonra yerlerine koyarız. Onlar sadece yararlıdırlar. Oysa bana dokunuyorlar. Çekilmez bir durum bu. Onlarla bağlantı kurmak korkutuyor beni. Sanki hepsi birer canlı hayvan.
Korku, hayatımın serüvenli, dolgun ve değerli olduğundan değil. Ortaya çıkacak olandan, beni avcının içine almasından, süruklemesinden (Kim bilir nereye?) korkuyorum.
Reklam
Çıkmak, herhangi bir yere gitmek istiyorum. Gerçekten kendi yerimi bulacağım, içine yerleşebileceğim bir yere... Ama benim yerim diye bir şey yok; ben fazlalığım.
Sayfa 182Kitabı okudu