Kitabı okuyalı bir yıl oldu. Ama hâlâ çok sevdiğim bir kitap. Aklımda kalanlarla yorumlamak istiyorum.
Yaşlı adamın söyledikleri o kadar mantıklı ki. Okurken düşüncelerimin yazıya dökülmesinden mutlu olmuştum.
Insanı oluşturan şey yaşadıkları, çevresi, okudukları, öğrendikleridir (dış etmenler). Bilgileri atarsın sonra bir makine gibi sonucun çıkmasını beklersin. Temel mantık budur. Ama bu makineni de potansiyeli kadar işleyebilir. Bir süre sonra attığın şeyler işlenmez ya da en başından kendi tarzıyla işler bu da insanın doğuştan değişmeyen mizacıdır. Her makine farklı da çalışabilir kendi yöntemiyle ama sonuç olarak makinedir. Ayrıca doğuştan bilginin de olmadığını düşünüyorum.
Erdemlere gelirsek aslında hepsi insanın kendini tatmin etmesi bencillik sonucu oluşmuştur. Erdemli davranış yoktur aslında. Tek çıkar kendi mutluluğu için uğraşır insan. Birini sevmek bile kendine çok değer biçmektendir.
Kitaptan hatırladığım başka önemli bir konuysa insanın kendi doğruluğuna ulaşması. Insanların düşüncelerini sadece karar aşamasında değiştirebilirsin, bir kez karara vardıysa bunu değişmez gerçekliği kabul edecektir. Her ne kadar insanların değişen gelişen varlıklar olduğunu düşünsem de bu da doğru. Düşüncenin tamamıyla sonuna varıldıysa ne kadar açık fikirli bir insan olsa da onu değiştirmezsin. Olay anında değişebilir sadece.
Evet insan tamamıyla bir makinedir ama bu neden kötü bir şey olsun ki?
Herkesin okuyabileceği akıcı bir kitap olduğunu düşünüyorum.
