Elini duyumsadım senin benimkinde
dost elini ve küçük kız sesini
kulağımda yepyeni bir çan gibi eldeğmemiş çanı gibi bir bahar şafağının.
Senin sesin, senin elindi,
düşlerimdeki, alabildiğine gerçek!..
Yaşa ey umudum, kim bilebilir neleri
yutacağını kara toprağın!
Antonio Machado
Sayfa 65Kitabı okudu
Aynada kırılır en güzel şiirin
ve sırtını dönersin hayata
şöyle olur sabah duan:
Ah, ne güzel bir gün asılmak için!
Her yerde arıyorum seni
ama bulamıyorum
ve her yerde buluyorum seni
çünkü arıyorum.
Tanrım, yaşamak yoruyor beni,
Evren boğuyor,
Tanrım, yalnız bıraktın beni,
yalnız, denizle bir başına.
Federico konuşuyordu,
dil döküyordu ölüme. Ölüm ise dinliyordu.
"Ey yoldaşım, daha dün dizelerimde
kuru ellerinin vuruşları çınlıyordu,
şarkımı soğuttun sen, gümüş orağının
keskin kenarını kara yazgıma soktun,
türkü söyleyeceğim olmayan bedenine,
olmayan gözlerine
rüzgârın savurduğu saçlarına, bir zamanlar öpülen kiraz dudaklarına...
Öldürdüler Federico'yu
günün ilk ışıklarıyla.
Yüzüne bakmaya cesareti
yoktu cellat mangasının.
Herkes gözlerini kapadı
homurdandılar: Tanrı bile kurtaramaz seni
düştü Federico, öldü.
-alnında kan, karnında kurşun-
Cinayet Granada'da işlendi, böyle
bilsinler bunu - zavallı Granada! - onun Granada'sında.
ölümlü bir günahta yaşıyorum:
Seni sevmemem gerek
bunun için daha çok seviyorum.
ölümün ve kayaların üstesinden
gelen bu tatlı esintiyle
beni boğan bu keder
akıp gidiyor
O'nu umut ederek...
Ağlıyor musun?.. Altın renkli kavakların arasında
uzakta, aşkın gölgesi seni bekliyor.
Yeryüzü çıplak
ve ruh uluyor solgun ufka doğru
aç bir kurt gibi. Ne arıyorsun
ey şair, günbatımında?
Dert etme altın şarabın
kristal kadehinden dökülürse
dert etme acı meyve suyun
bulandırırsa berrak sürahiyi
Biliyorsun gizli dehlizlerini
ruhun, düşlerin yollarını
ve onların ölmeye gittiği
sakin akşamları...
Ah, yalan dünyanın tek lütfu
güzel kokulu gül ağacı, yol üstündeki çeşme
Tatlı esintiler... Aşk!
Ve toprak ölü olduğu içindir... Aydadır
ruhu yeryüzünün
ve parlak sabah yıldızlarında.
Uyandım. Kim bulanıklaştırıyor
düşümün büyülü kristallerini?
Kalbim çarpıyor
şaşkın, darmadağınık.
Çeşmede ses yok
bağın bahçen soluk
Geri kalan tek gözyaşın
ağlamak için. Ağlamamalıyım. Suskunluk!