Aşırı koruyucu bir anne, çocuğunun mutluluğu adına her şeyi yaptığına inanabilir ancak çocuğun bağımsız gelişim ihtiyacını temelde umursamaz.
Sayfa 80
Nevrotik bir birey insanları “güçlü” ya da “zayıf olarak sınıflandırır; ilkine hayranlık besler, ikincisini hor görür.
Sayfa 114
... bütün insanlık için geçerli olan, normal psikoloji diye bir şeyin olmadığı.
Sayfa 15
Tüm mutluluk olasılıklarının dışında bırakılmış bir kişi, ait olmadığı bir dünyaya karşı nefret hissetmiyorsa ancak gerçek bir melek olabilir.
Sayfa 153Kitabı okudu
Nevrotiğin duygusal salınımları
Sonuçta kendi özdeğerlendirmesinde, muhteşem hissetmeyle işe yaramaz hissetme arasında salınır. Her an bir uçtan diğerine kayabilir. Kendi istisnai değerine en çok inandığını hissettiği sırada, herhangi onu ciddiye alırsa hayrete düşebilir. Kendini sefil ve mağdur hissettiği sırada herhangi biri onun yardıma ihtiyacı olduğunu düşünürse öfkeli hissedebilir. Onun hassasiyeti, bütün vücudu yara bere içinde ve en ufak bir dokunuşta irkilen bir kişi ile kıyaslanabilir. Kolayca incinmiş, küçümsenmiş, ihmal edilmiş, hiçe sayılmış hisseder ve orantılı kindar bir kırgınlıkla tepki verir.
Sayfa 152Kitabı okudu
Peki nevrotik olarak değerlendirilebilecek olan bir sevecenlik ihtiyacının tipik özellikleri nelerdir?
Bana göre, bu ihtiyaç isteğe bağlı olarak çocuksu diye adlandıranlar çocukları yanlış anlamakla kalmaz, nevrotik sevecenlik ihtiyacını yaratan temel etkenlerin çocuklukla hiçbir alıp veremeyeceği olmadığı gerçeğini de unutmuş olurlar. Çocuksu ve nevrotik sevecenlik ihtiyaçlan tek bir ortak özelliğe sahiptir --çaresizlik- kaldı ki bu da iki durumda da farklı bir temele sahiptir
Sayfa 86