...İçimizden kaç kişi düşünür sizce böyle bir şeyi? "Ben kendi yolumda yürüyor muyum?"
Hiçbir yere ait olamama duygusunun ne kadar ağır olduğunu kesinlikle bilemezsiniz.
Bir çocuk ne kadar saldırgan ve kavgacıysa, o çocuğun o oranda korkak ve güvensiz olduğunu hemen anlayın. Hemen anlayın ki, sorun ne kadar büyük görünüyorsa, küçücük bedenlerinde taşıdıkları yükleri de bir o kadar fazla...
Onun, aslında çok çaresiz,
Aslında çok sıkılmış,
Aslında çok itilmiş
Aslında çok korkmuş,
Aslında çok sindirilmiş,
Aslında çok dayak yemiş,
Aslında çok eleştirilmiş,
Aslında çok tenkit edilmiş,
Aslında çok tehdit edilmiş,
Aslında çok değersizleştirilmiş,
Aslında diğer kardeşleriyle çok kıyaslanmış ve
Aslında çok görmezden gelinmiş olduğunu fark ediyorsunuz.
İyi çocuk yetiştirme yarışı... Bu da başka bir sorun zaten. Evlatlar, aileler için bir yarış arenası.
Hiçbir yere ait olmama duygusunun ne kadar ağır olduğunu kesinlikle bilemezsiniz ancak yaşayanların bileceği tanımlayabileceği çok ağır bir duygudur gerçekten…