İnsanlar, yalnızca kendilerini düşünerek hayatta kalmaz, insanlar içinde sevgi olduğu için hayatta kalır.
Sayfa 46 - Koridor
Son
Bu kez,acaba gözünü açtığı öbür dünya daha mı iyiydi? Veya umduğundan daha iyi şeylerle mi karşılaştı?Hepimiz bunu en doğru biçimiyle bir gün anlayacağız.
Sayfa 96Kitabı okudu
O soluk alıyor; ben de alıyorum.
Sayfa 93Kitabı okudu
"Bu gece ölebileceğini, hatta ölmesi gerektiğini düşündü. Bu düşünceden sonra ölüm kendisine ne tatsız ne de korkunç geldi. Ölüm tatsız görünmedi çünkü hayatta bir neşe tatmamış, aksine ömrü, bitmek bilmeyen bir kölelikten ibaret olmuş, bundan da artık yorulmaya başlamıştı. Korkunç da görünmedi çünkü bu dünyaya gönderen merhametli bir efendi olduğuna, ölmekle artık sadece ona tabi olacağına ve ondan hiçbir fenalık gelmeyeceğine inanıyordu."
Sayfa 86Kitabı okudu
Bu gece ölebileceğini, bunun gerektiğini düşündü ama ölüm düşüncesini hiç de korkunç bulmadı; çünkü hayattan bir zevk almamış, yaşamı bitmek bilmez bir esaret olmuş, o da bundan bıkmıştı.
Sayfa 86Kitabı okudu
Şu adama gelince onun için ölmekle yaşamak arasında fark yok. Yaşayıp da ne edecek? Hayattan bir zevki mi var?
Sayfa 85Kitabı okudu
Ölür mölürse herkes ayıplar beni
Sayfa 83Kitabı okudu
Uşak gitmeyi hiç istemiyordu ama uzun zamandır beylerin buyruğuna uyup, kendi düşüncelerini hesaba katmadan yaşamaya alışkındı...
Sayfa 74Kitabı okudu
Tanrı beni üç hakikati öğrenmem için dünyaya yolladı. Tanrının bana sorduğu ilk soru: "İnsanın kalbine ne hükmeder?" ve anladım ki insanın kalbine sevgi hükmeder. İkinci soru: "İnsana ne verilmemiştir?" İnsana kendi ihtiyaçlarının bilgisi verilmemiştir. Ve üçüncü soru ise "İnsan ne ile yaşar?" ve anladım ki insanın elinde hiç bir şey olmasa bile Tanrı sevgisi olsun yeter. Yani insan Tanrıya inanmadan yaşayamaz...
