''Yağmuru yabancı bulmadı kendine. Şimdi onun altında tek başına yürüse, gitse. Yıkasa hayalsizliğini, arıtsa sıkıntılarını. Bütün iç pürüzlerini eritse bu yağmur. Bütün pislikleri atsa. Bütün ödevleri, bağları, borçları. Kala kala bir o yabancı kadına, bir bodrum kat penceresinde gördüğü o ele geçmez yaratığa karşı duyduğu belirsiz duygular, anılar kalsa.''
İnsan değişken bir yaratıktır. Her çağında ayrı bir evrenin içindedir. Kendi yarattığı bir evren.
"Çoğu kez bir kitaptır bizi kurtaran. Bir insandır, bir filmdir, bir vapur gezisidir. Çevremizden, boğuculuğu artan havadan, bataklık haline gelen bir ortamdan... Dizi dizi sabah gazeteleri. Daktiloya kağıdı taktım. Bekliyorum ilk cümleyi..."
"Önce ekmekler bozuldu, sonra her şey... Çünkü yeryüzünde savaş vardı. İnsanlar sebebini bilmeden, düşünmeden ölüyor, öldürülüyorlardı."
Babam bize para pul bırakmadan öldü.Yalnız çocukluğumu geçirdiğim bahçesi erik ağaçlarıyla dolu o ahşap ev kaldı.Evimiz Bizans tan kalma büyük surların bittiği yerdeydi, ailemizin beş kuşağını içinde büyütmüştü.
Sayfa 42Kitabı okudu
Hikayemin bugünün insanlarına bir masal gibi geleceğini biliyorum ama ben bu masalın içinde büyüdüm.
Sayfa 5Kitabı okudu
"Artık gelen otobüs beni istediğim yere götüremezdi. Ne sinemaya, ne kahveye gidebilir, ne de avarelik ardında dolaşabilirdim. Bu birkaç satır bana tanımadığım, bilmediğim, ama yakın olan bir insanın iç dünyasını açmış, sonra kapanıvermişti. O gün bulvar boyunca serseri gibi gezip durdum. Bir kanepeye oturup onu, bu satırları yazan kimseyi düşündüm. Neydi, kimdi? Bunları ne zaman yazmıştı? Nasıl sevmiş, niçin sevdiğinden bu tarife sığmaz nefreti duymuştu? Bu satırları yazarken eli titremiş miydi ?"
Sayfa 70 - "Bulvardaki Durak" adlı hikâyesinden alıntıdırKitabı okudu
"Aşksız bir insan nasıl yaşar, nasıl yer, nasıl dolaşır, neler düşünür diye merak ederdim. Herhalde böyle bir insan şehrin uçsuz bucaksız caddelerinde gölgesini arkasına takarak gezmez, Unkapanı Köprüsü'nden mavnaları seyretmez, parklarda avarelikten hoşlanmaz, aşk filmlerini sevmezdi. O, işini gücünü bilen, caddelerde hep hızlı hızlı koşan, tramvayları doldurup taşıran, ayakları çıplak çocuklara sadaka vermeyen bir insandı. Yalnız kendi içinde yaşar, başka birşey bilmezdi."
Sayfa 9 - "Aşksız İnsanlar" adlı hikâyesinden alıntıdır/1948Kitabı okudu
Yaşam bir plak gibi.Kaç kez dinlediğim. Yeniden, yeniden.
Sayfa 7 - Cumhuriyet Kitapları 2.Baskı Temmuz 2009Kitabı okudu
Tarih beni götürecek gerilere. ... Bir de gelecek dersi olmalı! Yarınları düşleyen, canlandıran.
Sayfa 7 - Cumhuriyet Kitapları 2.Baskı Temmuz 2009Kitabı okudu