Annesi kızlarına Hira’da ibadet hâlindeyken babalarına inen nuru
haber verdi. Varaka’nın sözlerinden bahsetti. Vahiy güneşinin üzerine doğduğu en minik ümmet henüz beş yaşındaki Fatıma’ydı. Kızlar
sevgili babalarına çok önemli bir görevin verildiğinin farkındaydı. O
ana kadar çevresinde olup bitenleri dikkatle gözlemleyen Fatıma, yaşından büyük bir olgunlukla:
“Allah, babamı çok seviyor.” dedi. “Ona yardım edecek! Hiç üzmeyecek.”