Türkler'in ilk atası Türk Han ya da Ebülce Han'dır.
Bir ilin başka illere egemenliği ilhanlıktır, İlhanlıkta yalnız egemen olan ilin bireyleri özgürdür. Yurttaş hukukuna sahiptir. İşte ak ve kara kavramları bu örgütten sonradır ki Türk örgütünde bir uygulama alanı bulabildi.
İlkel toplumlarda mana denilen yaygın bir güç vardır kİ hangi cisme değse ona kutsallık verir. İnsanlar, kutsallık kazandıran bu şeyi-ister bir ağaç ya da bitki olsun, İsterse başka doğal yaratıklardan ya da olaylardan bulunsun- tanrı sayarak ona taparlar. Eski Türkler’de mana anlammı ver mek üzere kut sözcüğü vardı. Kutlu demek, "kutsal" ya da "manalı" demekti. Kutlu olan varlıklara tapılırdı. Demek ki bunlar tanrı niteliğini taşıyordular.
Türk hem Türkçe konuşan, hem de Toyonizm dininde olan uluslardı.
Tat, Parslara ve Türk olsun ya da olmasın bütün kâfirlere denirdi.
Tatar, Türk dinine ve uygarlığına henüz girmemiş olan göçe be oymaklara denilirdi. Ola ki bunlar dilce de Türk değildiler.
Moğol, Tunguz ya da başka bir soydandılar.
Topluluk (camia) sözcüğü: Bu sözcüğün Fransızcası yoktur.
Topluluk birçok toplundan içeren toplumlar toplumudur. örneğin Uzakdoğu uygarlığı topluluğu, Türk topluluğu deriz. Uluslar Toplumu (Milletler Cemiyeti) yerine de Uluslar Topluluğu (Milletler Camiası) demek daha doğrudur.
Tekeliler üç bölüme ayrılmıştır:
1- Toktamışlar, yani "Kalanlar" ki Merv vahasının doğu bölümündedirler.
2- Otamışlar, yani "Göçmüş olanlar" ki batı bölümünde otu rurlar.
3- Beyler ki vahanın doğu ucunda otururlar.
Kadınların mevkii: Kürtlerde,bazen kadınlar da erkekler kadar yiğitlik gösterirler. Aşağıdaki atasözü de bunu gösterir:
Şêr şêre,çı jıne çı mêre. Manası:Arslan arslandır,ister dişi ister erkek olsun.
Türk devletinin çöküşünü çabuklaştıran etmen, hükümdarın ölümünden sonra eyaletlerin şehzadeler arasında bölünmesiydi. İslamlıktan gördüğümüz örnekler, İslamlıktan önceki durumunu da açık olarak gösterir.
Türk ulusu, başka uluslara benzemezdi. Başına bir yiğit gelirse, siyasette ve uygarlıkta birdenbire parlar, siyasal ve uygar düzeyi binlenbire yükselirdi. Başında bir yiğit bulunmazsa bölünmeye ve çökmeye başlardı. Gücünü yitirmeye başlayınca da bir an içinde sönüp giderdi.
Selçukname yazan da bu kitabında yazıyor ki: "Dayım dalima bize öğüt verirdi, derdi ki: Sakın olmaya ki kentlerde oturasınız, yerleşesiniz. Çünkü kentlerde oturanların ili ve boyu belli olmaz, soyluluğu ve şerefliliği kalmaz; beylik ve soyluluk, ancak göçebelikte ve Türkmenliktedir."