“Söylesene, Nilay kim bekler bi' kan denizinin ortasında? Kim..”
Kalbin ihanetinin kirli arifesinde
Kente şiir kusuyorum
Aceleci ve suskun
Sayfa 9 - Aya YayınlarıKitabı okudu
–Sahi, var mıdır mutluluğun bir rengi?
Yaşadığı tüm mutluluklar için bir bedel mi ödemek zorundaydı insan?
Sayfa 22Kitabı okudu
Yollar bitmez mi gerçekten baba?
Baba? Sen ne ariyorsun burada ya, elinde o leğenle? “Yağmur yağmiyor ki, yağmur.” Baba,
Cehennemin Alevleri yağmurla söner mi? Baba.
Ama cehennem illaki ateş mi demektir, ha?
Mesela. Mesela, baba senin cehenneminde delik deşik bi' kulübenin tavanından tepene damlayıp duran yağmur suları olamaz mı?
Olamaz mı, Baba? Öyle bi' cehennemin karşılığı bi' leğense. Bi' leğen senin cennetin demekse.
“Hay Allah, bu hayat insandan insana değişiyo be, baba.” Aynı hayatta milyarlarca cehennem,
Milyarlarca cennet. Milyarlarca Nilay.
Milyarlarca. Ah! Vurma, Baba! Yanağıma vurma!
Sana gözyaşlarımı bıraktım
Kağıt gemilerini yüzdür
Hani bir gün gideceğim dedim ya
O gün bugündür
Sayfa 15 - Aya YayınlarıKitabı okudu
Birisi bendeki romantizmi cümlelere dökmüş :D
Çeneme gıdı gıdı yapmana ölüyorum, abi. İçimdeki depremin şiddeti değişiyo. Gel git oluyo ruhumda.
Ya şimdi sorarsın, di mi Nilay. Önce kalbimizi kır,
Sonra da, “Yüzüne n' oldu?” Bi' bok olmadı kızım benim yüzüme! Kendi kendimi dövdüm, tamam mı Nilay? Ağzımı burnumu kırdım işte!
Ne yapsam kabahat oluyo, ha! Gül diye şey ettik her’alde,