Sigara hoşuma gidiyor. Herkes bu konuda suçlu hissetmem için elinden geleni yapsa da sigara içmeden duramıyorum. Sanki sıkıntı verici olayları yaşadığım için sigarayı hak ettiğimi düşünüyorum. Ben de bundan sonra sigara içip içmediğim sorulduğunda, bırakmaya çalışıyorum ama bir türlü beceremiyorum, demeye karar verdim.
Eski bir zırhın zamana yenilip, parça parça olduğunu, kendini her geçen saniye daha savunmasız hissetmesini sağlayarak, işlevini yitirdiğini hissediyordu. Peki, bu çok mu kötüydü? Duygulanmayacak kadar sert olmak, kimsenin erişemeyeceği mesafede durmak çok mu iyiydi? Başkalarının yaşamına girmek, onların da seninkine müdahale etmesine, duygulara ve doğal olarak da darbelere açık olmak, daha iyi olabilir miydi? Bu konuda bir karar vermek için herhalde bundan daha berbat bir gün olamazdı.