Ne kadar zamanın kaldı ki nankör adam? Yükselip de ne yapacaksın? Ölümü mü korkutacaksın?
Gençliğini yeniden kazanacağını mı sanıyorsun yoksa? Yaşlı adam, kendinle alay ediyorsun yalnızca. Umutlarınla kendini aldatıyorsun.

Önce gösteriler başladı. Sonra kuşatma. Gökler bomba kustu. Açlık. Cenazeler.

Hayat, o dönem şimdi bana bile rüya gibi geliyor,
unutulup gitmiş bir söylenti gibi.

“Ah nasıl yakarıyorum denize, bunu bilmesi için.”

Yarın, yarın her şey sona erecek artık!

Bir kez olsun kişiliğimi bulsam, bir saat içinde tüm yazgımı değiştirebilirdim! Bütün iş güçlü olmakta.

Mahvolduğumu anlamıyor muyum sanki! İyi de niçin yeniden doğmayayım?

Bizim kadınlarımızın, özellikle de genç kızlarımızın çok daha fazla özgürlüğe, çok daha fazla bağımsızlığa, çok daha fazla deneyime ihtiyaçları var.

Siz onu hiç ama hiç tanımadınız. Adını ne zaman sizin dudaklarınızdan işitsem, ahlâkî duygularım inciniyor.