Güzellikleri yok etmeden de degişebiliriz, değiştirebiliriz
Sayfa 104 - Timaş yayınlarıKitabı okudu
Ben başkalarının evinde çok sıkılırdım. Bunalırdım.
Bazen olur bazen olmaz. Oldu, diyorsan bu huzursuzluk ne, içindeki? Tedirginsin. Kıldığın namazın kabul edildiğinden emin olmadığın zamanlardaki gibisin. İçinde bir kırıklık. Ne zaman emin olunur? Ne zaman tatmin olunur? Ne zaman huzur duyulur?
Bana ne lan senin takipçi sayından!
Fabrika işçisi değil de yüzlerce kitap yazmış bir bilge gibiydi. Gülümsüyordu. Sabaha kadar konuşacak sandım. Sabaha kadar sustu. Ama onunlayken susmakta çok keyifli bir şeye dönüştü. Hep beraber sustuk.
"Yaşam koskoca bir incinme" diyordu Bachmann. "Her ömrün sonunda bir feryat gördüm" diyordu Veysel. Buna inandım. Işıltısı sönmemiş bir hayatın varlığına, yeryüzünde bir defa olsun böylesi bir hayatın yaşanmış olduğuna inanmadım..
