"Bırak evladım, deşme yaramı. Bunlarda eşek mi sanki! Ah, evlat ah! Senin halin çok başkaydı!"
SON
Dünyaya insan gelip insan gideceğini sanırdı bir çok eşekler.
Akıl akıldan, ibrişim de kıldan üstündür.
"Kavuğunu gördüm de uzaktan, ben de seni okumuş bir adam sandıydım..."
"O kavuk senin gibi daha kimleri kandırmadı ki... Hadi Allah işini rastgetire!"
İyi öğreticiden, kötü öğrenci çıkmaz, Hocam.
Şairleri Acem diliyle konuşan Türk sultanlarına ilk dersi Tatar yılkıcılar verdi. Ama anlayan kim? Severim Karaman Bey'ini! Hiç olmazsa dilini unutmuyor!
Okumuşun cahili, acemi çomara benzer. Sağa sola boşuna havlayıp sürüye kurt getirir. Ortalıkta bu kadar kurt dolanıyorsa, acemi çomarların boşa havlamasından. Eğer Timur denilen deli herif hala ayakta durabiliyorsa, kendini tam adam sanan buçuklu kişilere dayandığındandır.
Hayvanın aptalı rahvan, insanın aptalı pehlivan olur, derler.
Vermiyorum, evlat. Verildi mi sadaka olur. Hak dediğin söke söke alınır. Birini haklı görmek başka, ona hak vermek gene başka!.. Vermeye gelince. Bizim gibi hocalar hep almayı bilirler! Huyumuz kurusun!
"Hocam," dedi, "bir sorum var sana."
"Sor, evlat!"
"bu hazreti İsa var ya... Ne yer, ne içer göğün dördüncü katında?"
Kızmıştı Hoca. Yürüyüp gitmek istedi, gönlü razı olmadı.
"Behey uğursuz oğlu uğursuz," dedi, "şu kadar zamandır bu köydeyim, daha bir gün Hocamız ne yer ne içer, sordunuz mu hiç! Tanrı'nın buyur ettiği İsa, onun yanında aç mı kalacak?"