Babamın zor anlarda bize önerdiği çözümleri hatırladım. "Düşene yardım edin,bir tekme de siz vurmayın,gerçek mutluluk başkalarının yüzündeki gülümsemededir,komşun açsa tok yatılmaz."gibi peş peşe yüzlerce cümle kurabilirdi.
Dedemin sinirden suratı kızarmıştı. Necati tam bir güvercini dişine götürürken elinden kapıp kafese geri koydu. Bir yandan da,"Fesuphanallah! Fesuphanallah..."diye söyleniyordu.