Sanatçıya bütünüyle uyan bir görev yoktur. Öğretici ve araştırmacı olarak sanatçıları ikiye ayırabiliriz. Öğretici olan sanatçı, bir halk kesimine hitap ettiğinin bilincindedir ve sanatının bir bölümünü insanları etkilemeye kullanır. Oysa araştırmacı, kendi sanatsal sorununu tanımlayıp çözüm bulmak için sanat yapar. Öğretici sanatçının aktarmak istediği bir iletisi, bir görüşü vardır; eserleri bunların bir formülü, açıklanışıdır. Eserleri başkaları tarafından görüşmek için yapılmıştır. Araştırmacı daha sessiz kalmaktan hoşlanır.
Sayfa 362Kitabı okudu
Norbert Lynton / Modern Sanatın Öyküsü
"Öyleyse... sanat da bir yanılsama mıydı? Yenilikçi sanat bir şey başarabilmiş miydi?"
Sayfa 159Kitabı okudu
Romantizmin ortaya çıkışına kadar sanat, kendine tanıdığı özgürlükler ne olursa olsun, bugün bile bazı çevrelerde 'uygarlığın beşiği' olarak tanımlanan Akdeniz'den kaynaklanan bir ana gelenekle ilgili olarak ele alınıyordu.
Sayfa 14Kitabı okuyor
Ama çoğu durumlarda akım, uydurma bir kılıf -aynı doğrultuda benzerlikleri olan, ama bir akademinin ya da yerleşik bir kurumun üyesi olmanın sağlayacağı destekten yoksun birtakım sanatçıları bir araya getirmek için elverişli bir formül- ya da zorlama bir ortaklıktır.
Sayfa 10Kitabı okuyor
Henri matisse ve İslam sanatı
Bazen kendinizi tanımakta geç kaldığınızı farkedersiniz. Kaderin garip bir cilvesi sizi ait olmadığınız veya arzu etmediğiniz bir yaşama sürükleyebilir. Ancak bunu farketmişseniz ve hâlâ yaşıyorsanız hiç birşey için geç değildir. Bir amaç yolunda ölmek bir hiç uğruna yaşamaktan daha iyidir. Hakikati aramak tutkusu gibi. Avrupa’da Oryantalizm adı
«Norbert Lynton da “Kübizmin en parlak örnekleri sonunda, sanat akademileri gibi, burjuva sınıfına ve onun saygınlığına hizmet etmemiş miydi? Fütüristler savaş propagandası yapıp, ülkelerinin bu savaşa girmesine yardım etmemişler miydi? Ekspresyonizmin en çarpıcı örneklerinden bazıları, aşırı milliyetçiliğin izlerini taşımıyorlar mıydı” der ve “Öyleyse sanat da bir yanılsama mıydı? Yenilikçi sanat bir şey başarabilmiş miydi?” diye sorar.»
Sayfa 159
Norbert Lynton da “Kübizmin en parlak örnekleri sonunda, sanat akademileri gibi burjuva sınıfına ve onun saygınlığına hizmet etmemiş miydi? Fütüristler savaş propagandası yapıp, ülkelerinin bu savaşa girmesine yardım etmemişler miydi? Ekspresyonizmin en çarpıcı örneklerinden bazıları, aşırı milliyetçiliğin izlerini taşımıyorlar mıydı” der ve “Öyleyse sanat da bir yanılsama mıydı? Yenilikçi sanat bir şey başarabilmiş miydi?” diye sorar.
Sayfa 159Kitabı okudu
... Sanat uzun, hayat kısa, deniyor; ars longa, vita brevis...
...
Evet, sanat sürüp gidiyor, bizse ölüyoruz...
Sayfa 12Kitabı okuyor
Bir sanat eseri, görünen dünyada bir nesneye benzediği zaman bile, onun sanatsallığı ve bizim için taşıdığı değeri, görsel verilerden ayrılarak esere eklenen bir içgörüde yatar.
Sayfa 356Kitabı okudu
Bana göre sanat tarihçisinin kaçınması gereken tek eleştirel tutum, eleştirmenin ister saygı duyulsun ister duyulmasın, kendisini bir sanat akımının sözcüsü, hatta önderi durumuna getirdiği ve günümüzle ilgili bazı etkenleri yok sayarak, geçmişi kendi seçimini haklı göstermek için kullandığı dar görüşlülüktür.
Sayfa 9Kitabı okudu