Eninde sonunda hangi duygu olursa olsun, çekip gidiyordu.
Sayfa 89Kitabı okudu
Annemin bana verdiği belki de en iyi hediye, hakikatti.
Anne babamızın, ailemizin, öğretmenlerimizin, patronlarımızın ya da kültürümüzün bize kurduğu trene atlarız ve gideriz, gideriz, hızlanırız, bize hayranlık ve kıskançlıkla bakan insanlara el sallarız. Ne var ki nadiren durup şunu sorarız: “Ben bu yolculukta kimim?” Ya da Amerikan yerli halkının söylediği gibi; Ben en son ne zaman hayatımın dansını ettim? Ben en son ne zaman hayatımın şarkısını söyledim?
Kimilerimizin hoş giysiler, iyi bir eğitim ve zarif konuşmaların ardına saklanma lüksü vardır. Ayrıcalık, ayrıcalığı korur (ya da tam tersi, yoksulluk, savunmasız bırakır.)
Sayfa 100Kitabı okudu
Başarının tacı kafama takıldığı anda, ayağıma da prangalar vurulmuştu.
Biz hep kendi taşıyamadığımız hikayemizi taşıyabilenlere, kendimizde henüz geliştiremediğimiz ya da itiraf veya ifade edemediğimiz bir karakter özelliğine, güçlü yana ya da tercih alanına sahip kişilere çekiliriz.