Bu göğün altında balık olan biziz, ağaçlar denizlerin yosunu.
Nesi var bu adamın?
Bütün bir öğle sonu (dün, önceki gün, bugün)
öyle kaldı gözlerini bir aleve dikerek.
Akşam üzeri bana çarptı merdivenden inerken.
Şöyle dedi bana:
"Beden ölür, su bulanır, ruh
kararsız kalır
ve unutur yel, hep unutur
ama değişmez alev."
Sonra ekledi:
"Biliyor musunuz, belki de öteki dünyaya göçmüş olan bir kadın
seviyorum ben; ama bundan değil böylesine terkedilmiş halim,
bir aleve tutunmaya çalışıyorum
çünkü değişmiyor alev."
Sonra yaşam öyküsünü anlattı bana.
Liman yaşlıdır, artık bekleyemem
Çamlı adalar için çekip giden arkadaşları
Çınarlı adalar için çekip giden arkadaşları
Açık deniz için çekip giden arkadaşları.
Okşarım paslı gemileri, kürekleri okşarım
Ki bedenim canlansın ve güçlensin.
Yelkenler tuz kokusu verir yalnız
Öteki fırtınadan.
Senin eserindir, boşuna harcadığın bu hayat.
Yeniden ele geçirebilirsin belki
seni başladığın yere fırlatan bu kayıtsız nesneye tutunabilirsen eğer.
Yitirdiğini sandığın şeyleri bulacaksın belki orada: gençliğin filizlenişini, yaşlılığın çöküşünü.
Yorgo Seferis, "Beyaz Kağıt"
Sayfa 17 - Kolektif
Ey aşk, tapınağına nerde senin,
Bıktım artık manastırların yalnızlığından
Çemberler kırılacaktı sevseydik
Yumacaktık gözkapaklarımızı bir an.