Pis bir acılar vadisi benim kadınım. Acıya dair ne varsa hatırlatan, gölgelere gömülmüş bir aciz. Rüzgarın hepsini kaybetmez ya insan, rüzgarının hepsini çalamaz ya kimse bir insanın. Ne zaman uğuldayacaksın sen?
Sayfa 131Kitabı okudu
Rüzgârının hepsini kaybetmez ya insan, rüzgârının hepsini çalamaz ya kimse bir insanın. Bir gün tekrar uğuldayacak mı kadın?
Arkadan gelenin daha kalitesiz, daha bön olması kadar talihsiz bir durum yoktur.
Neydi en azından? Bir şeyler yapmak, yaparken kendi kişiliğini oluşturmak ve yaptığının dışında bir şey olmamak...
"O anlamaz şiirden."
"Kimin yazdığını bile bilmiyorsun."
"Olsun anlamaz."
"Kim anlar."
"Anlayanlar öldü."
"Sende mi anlamazsın?"
"Ben şiir yazarım, gerisine karışmam."
"Çünkü benim aklım yol kuşlarının tüneyip sessiz sedasız terk ettikleri bir harabedir."
"Dünyanın bütün aşıkları birleşin ulaan!"
Acı ve öfke korkuyu yeniyor, sıkıntı okşuyor. Sıkıntı arzuyu kaşıyor, acı ve öfke terbiye ediyor. Acı değil, öfke değil, sıkıntı öldürüyor.
Sıkıldılar. Yakışmadı.
Sayfa 90Kitabı okudu