Bana baktı.
"Artık sende büyüdün, sende bir şeyler söylemelisin."dedi.
Hepimiz düşüncemizi söyledik tam burda kalalım.
Annem başımı okşayarak şefkatle,
"Büyüdüğün zaman anlarsın." diyordu.
Yıllardır kaybettigimiz gülmeyi bir tek o akşam yakalayabildik.
Annemin gözleri ve yüreği dolu oldumu söyleyeceklerini yarıda keser yalnız kalacağı bir yere doğru yürürdü.
Onu en fazla kendi ilgilendirirdi.
Sanırım kendini çok seviyordu.
Annem her zaman ona, "Biraz da olsa başkalarını da sevmelisin." derdi.