Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Sunuş
Elio Vittorini de İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Alberto Moravia ve Cesare Pavese gibi ünleri kendi ülkelerinin sınırlarını aşan İtalyan yazarlarından biri.
aslında onun sözleriyle- krallığını devam ettirebilmesi için, kendinde ve ruhunda bir takım yenilikler hissetmesi, değiştiğini anlatacak yeni duyarlılıklar edinmesi gerekiyormuş. Varını yoğunu, atını ve toprağını bile elden çıkarmaya razıymış --yeter ki --kendi deyimiyle - insanlarla anlaşmış bir şekilde yaşayabilmek için, kendi kendisini suçlayacak bir şeyi bulunmasınmış.
Reklam
"Ama insanlığı düşününce rahatım kaçıyor."
Herhangi bir şey yüzünden ağlamıyordum. Aslında, ağlamıyordum bile; yalnız hatırlıyordum, hatırlayışım da başkalarına gözyaşı gibi görünüyordu.
Ama belki de her insan insan değildir; bütün insanlık insan olmaktan uzaktır. Yağmurlu bir günde, insanın ayakkabıları delik deşikse ve su alıyorsa; gönlünü belli bir insana kaptırmamışsa, yaşayacağı bir hayatı yoksa...
Reklam
Bizim kadınlarımız
“Bizim kadınlarımız,” diye düşündüm: Sicilyalı kadınlar değil bütün kadınlardı aklıma gelen, elleri geceleri yumuşaklıktan yoksun, belki de zaman zaman bu yüzden mutsuz, kıskanç, hatta vahşi; bir odalığın kalbine ve yüzüne sahip olup, erkeklerini kendilerine bağlayacak yumuşak elleri olmayan kadınlar. Babamı, kendimi, bütün erkekleri düşündüm, yumuşak ellerle okşanmak ihtiyacında olan bizleri, ve kadınlarla olan huzursuzluğumuzu biraz anlar gibi oldum, sert ve kemikli, nerdeyse erkeksi elleriyle kadınlarımızı ne kadar çabuk bırakmaya hazır olduğumuzu düşündüm. Geceleri o elleri kaskatı olan kadınlarımızı...
"Peki ben inanıyor muyum Tanrı'ya? Sanki önemli olan soru buymuş! Bu soruya cevap vermek belki insanı huzura kavuşturur, ama bu dünyadan huzur içinde göçüp gitmesini sağlamaz. Hepimizin bir şey araması gerek hayatta, hayattan huzur içinde ayrılmak istiyorsak, o şeyi bulmak zorundayız."
Sayfa 68 - Aylak Adam Yayınları · KatransuratKitabı okudu
631 öğeden 11 ile 20 arasındakiler gösteriliyor.