"Zaman ve mekanın kanunlarına, bunları bildiğimizi sandığımız kadarıyla itimadım an itibarıyla yerinden sökülmekte. Maddenin yok edilemezliğine, enerjinin korunumuna, hareketin temel kanunlarına olan inancım sarsıldı ve sendeliyor. Etki ve tepkinin birbirini izlemesinin gerekliliğine, hasılı neden sonuç ilişkisine ve nedenselliğe olan inancım darmadağın oldu. Tüm harikalara inanabilir, tüm mantıksız alametleri normal kabul edebilirim. Evren bana artık, en azından bilinmeyenin o muazzam, boş perdesi önünde, birbiriyle bağlantılı nedenlere dayanan, az çok idrak ve tahmin edilebilir hadiselerin düzenli seyriyle dolu bir sahne gibi gelmiyor; sorumsuz, muzip, habis bir şeylerin cirit attığı, hesap edilemeyenlerin neden olduğu bir şey gibi geliyor."
İç dünyam gökyüzü kadar boş.
Ben lanetlenmedim, bu lanet benim içimde büyüdü.
Sayfa 26Kitabı okudu
Artık yardımların da acının da bana ulaşamayacağı noktaya geldim
Sayfa 26Kitabı okudu
"İnsanın, gördüğüne inanması gayet doğaldır," dedi Twombly, "hele de gözüyle kulağı hemfikirse, kuşkuya yer yoktur. Hem görüp hem duyduğuna inanmak mecburiyetindedir."
Sayfa 7Kitabı okudu
Artık yardımların da acının da bana ulaşamayacağı noktaya geldim.
Sayfa 25 - Dedalus KitapKitabı okudu
Ben lanetlenmedim. Bu lanet benim içimde büyüdü.
Artık yardımların da acının da bana ulaşamayacağı noktaya geldim.