İnsanın gönlü incedir,sırçaya benzer;
Ona çok dikkat et, kaba söz söyleme kırılır.
İnsanın gönlü kırılırsa, işin tadı kaçar;
Yakınlık uzaklaşır ve ondan yararlanmanın arkası kesilir.
Orta Asya’da 1069’da Türk Karahanlı hükümdarı için yazılmış bir siyaset kitabında, Kutadgu Bilig’de eski İran ve Türk devlet anlayışı bir arada incelenmiştir. Eseri yazan Yusuf Has Hacip, bu hükümdar ve kanun kavramların şu formülde (adalet dairesi) özetlenmiştir: “ülkeyi elde tutmak için, çok asker ve ordu lazımdır, askerini beslemek için de çok mal ve servete ihtiyacı vardır, bu malı elde etmek için halkın zengin olması gerektir. Halkın zengin olması için de doğru kanunlar konulmalıdır. Bunlardan biri ihmal edilirse dördü de kalır. Dördü birden ihmal edilirse beylik çözülmeye yüz tutar.”
Ey arkadaş , istişare edersen kendi yararını düşünmeyen biri ile istişare et. Kendi yararını düşünen kimse , menfaat uğruna, uygun olanı bile reddeder , uygunsuzu tercih eder.
İnsan gönlünü çıkarıp avucuna koyarak başkalarının önünde mahcup olmadan dolaşabilmelidir. Saadetine yükselmek için insana dürüstlük lazımdır. İnsanlık doğruluğun adıdır.